Apa perbedaan mata pencaharian masyarakat di daerah dataran rendah dan dataran tinggi?

Perbezaan Mata Pencaharian Masyarakat Dataran Rendah dan Dataran Tinggi di Malaysia

Landskap Malaysia yang pelbagai rupa bumi, daripada dataran rendah yang luas hinggalah ke banjaran gunung yang menjulang tinggi, telah membentuk corak kehidupan dan mata pencarian masyarakat yang berbeza. Perbezaan ketinggian bukan sekadar mencipta panorama yang indah, tetapi turut mempengaruhi sumber daya alam yang tersedia, seterusnya membentuk aktiviti ekonomi penduduk. Artikel ini akan mengupas perbezaan mata pencarian masyarakat di dataran rendah dan dataran tinggi di Malaysia.

Di kawasan dataran rendah, hamparan tanah yang rata dan subur menjadikannya sesuai untuk aktiviti pertanian berskala besar. Padi sawah, sebagai makanan ruji negara, menjadi pilihan utama, khususnya di kawasan jelapang padi seperti Kedah dan Perlis. Sistem pengairan yang lebih mudah dibina di dataran rendah turut menyumbang kepada kejayaan penanaman padi. Selain itu, tanaman komersial seperti kelapa sawit dan getah juga banyak diusahakan di dataran rendah kerana sesuai dengan iklim dan tanah, serta memudahkan proses pengangkutan hasil ke kilang dan pelabuhan. Kedudukan berhampiran laut dan sungai pula membuka peluang dalam sektor perikanan, sama ada melalui penternakan ikan air tawar mahupun aktiviti menangkap ikan di laut.

Berbeza pula dengan masyarakat di dataran tinggi. Suhu yang lebih rendah dan kecerunan muka bumi membataskan aktiviti pertanian berskala besar. Sebaliknya, penduduk dataran tinggi lebih cenderung kepada pertanian hawa sederhana. Tanaman seperti teh, kopi, sayur-sayuran, dan buah-buahan seperti strawberi dan epal menjadi pilihan utama kerana sesuai dengan iklim sejuk di pergunungan. Penternakan haiwan seperti lembu, kambing, dan ayam juga menjadi sumber pendapatan penting. Ketersediaan sumber air bersih dari pergunungan membolehkan aktiviti akuakultur ikan air tawar seperti trout dijalankan. Selain itu, keindahan semula jadi dataran tinggi turut membuka peluang dalam sektor pelancongan, menyediakan peluang pekerjaan kepada penduduk setempat sebagai pemandu pelancong, pengusaha chalet, dan peniaga kraftangan.

Faktor utama yang mempengaruhi perbezaan mata pencarian ini ialah ketersediaan sumber air dan jenis tanah. Dataran rendah mempunyai akses yang lebih baik kepada sumber air untuk pengairan tanaman padi sawah dan aktiviti perikanan. Tanah aluvium yang subur pula menyokong pertumbuhan pelbagai jenis tanaman. Manakala di dataran tinggi, tanah laterit yang kurang subur lebih sesuai untuk tanaman hawa sederhana. Kecerunan muka bumi juga mempengaruhi kaedah pertanian yang digunakan, dengan teresering menjadi amalan biasa di kawasan pergunungan.

Selain itu, peluang pekerjaan di sektor perindustrian dan pembuatan lebih tertumpu di dataran rendah. Kemudahan infrastruktur seperti jalan raya, bekalan elektrik, dan telekomunikasi yang lebih baik di dataran rendah menarik pelaburan dan mewujudkan peluang pekerjaan dalam sektor ini. Ini menyebabkan migrasi penduduk dari dataran tinggi ke dataran rendah untuk mencari peluang pekerjaan yang lebih baik.

Kesimpulannya, perbezaan geografi antara dataran rendah dan dataran tinggi telah membentuk kepelbagaian mata pencarian masyarakat di Malaysia. Walaupun terdapat perbezaan yang ketara, kedua-dua kawasan memainkan peranan penting dalam menyumbang kepada ekonomi negara. Pemahaman tentang perbezaan ini penting dalam merangka dasar perancangan dan pembangunan yang lebih seimbang dan mampan bagi kedua-dua kawasan.