Siapa yang harus bertanggung jawab jika terjadi kekerasan di lingkungan sekolah?

Tanggungjawab Bersama Membanteras Keganasan Sekolah: Sebuah Kerjasama Padu

Keganasan di sekolah, sama ada berbentuk buli fizikal, verbal, mahupun siber, merupakan isu yang semakin membimbangkan. Ia bukan sahaja menjejaskan kesejahteraan mangsa, malah turut mengganggu proses pembelajaran dan mewujudkan persekitaran sekolah yang negatif. Persoalannya, siapa yang harus dipertanggungjawabkan jika berlaku keganasan di sekolah? Jawapannya ringkas tetapi kompleks: semua pihak bertanggungjawab. Membanteras keganasan sekolah memerlukan kerjasama padu dan komitmen berterusan daripada pelbagai pihak, merangkumi pihak sekolah, ibu bapa, pelajar, dan kerajaan.

Pihak sekolah, sebagai institusi pendidikan, memikul tanggungjawab utama dalam mewujudkan persekitaran pembelajaran yang selamat dan kondusif. Guru, pentadbir, dan kakitangan sokongan perlu memainkan peranan aktif dalam mencegah dan menangani keganasan. Guru-guru, sebagai barisan hadapan, perlu peka terhadap sebarang tanda-tanda keganasan, seperti perubahan tingkah laku pelajar atau pengasingan diri. Mereka perlu dilatih untuk mengenal pasti, menangani, dan melaporkan insiden buli dengan segera dan berkesan. Pentadbir sekolah pula bertanggungjawab dalam menggubal dan menguatkuasakan dasar anti-buli yang jelas dan tegas, serta menyediakan saluran aduan yang mudah diakses oleh pelajar. Kakitangan sokongan, seperti pengawal keselamatan dan pekerja kantin, juga perlu dilibatkan dalam usaha pemantauan dan pencegahan keganasan. Penting juga bagi pihak sekolah untuk mengadakan program kesedaran dan pendidikan berterusan mengenai kesan buruk keganasan dan kepentingan mewujudkan budaya hormat-menghormati di kalangan warga sekolah.

Tanggungjawab seterusnya terletak di bahu ibu bapa. Ibu bapa memainkan peranan penting dalam membentuk sahsiah dan nilai-nilai murni anak-anak sejak kecil. Mendidik anak-anak tentang kepentingan menghormati orang lain, menyelesaikan konflik secara aman, dan berani bersuara menentang ketidakadilan adalah amat penting. Ibu bapa juga perlu memantau aktiviti anak-anak, terutamanya di media sosial, bagi mengesan sebarang tanda-tanda mereka terlibat dalam keganasan siber. Komunikasi yang terbuka dan hubungan yang erat antara ibu bapa dan anak-anak dapat membantu menggalakkan mereka untuk melaporkan sebarang insiden buli yang dialami atau disaksikan. Kerjasama yang erat antara ibu bapa dan pihak sekolah amat penting dalam menangani isu keganasan sekolah secara holistik.

Pelajar sendiri juga perlu bertanggungjawab atas tindakan mereka. Mereka perlu sedar bahawa keganasan, dalam apa jua bentuk sekalipun, tidak boleh diterima. Mereka perlu digalakkan untuk berani bersuara menentang buli, sama ada yang dialami sendiri atau disaksikan terhadap orang lain. Mencipta budaya di mana pelajar saling menyokong dan melindungi antara satu sama lain adalah penting dalam mewujudkan persekitaran sekolah yang bebas daripada keganasan. Pelajar juga perlu dididik tentang penggunaan media sosial yang bertanggungjawab dan beretika bagi mengelakkan mereka daripada terlibat dalam keganasan siber.

Akhir sekali, kerajaan berperanan penting dalam menyediakan dasar, sumber, dan sokongan yang mencukupi bagi membanteras keganasan sekolah. Dasar anti-buli yang komprehensif perlu digubal dan dikuatkuasakan di semua sekolah. Latihan dan sokongan perlu diberikan kepada guru, pentadbir, dan kakitangan sekolah bagi meningkatkan keupayaan mereka dalam menangani isu keganasan. Kempen kesedaran awam perlu dijalankan secara berterusan bagi meningkatkan kesedaran masyarakat tentang isu ini dan menggalakkan penglibatan semua pihak dalam usaha membanterasnya.

Kesimpulannya, membanteras keganasan sekolah bukanlah tanggungjawab satu pihak sahaja, tetapi merupakan tanggungjawab bersama. Kerjasama yang erat dan berterusan antara pihak sekolah, ibu bapa, pelajar, dan kerajaan adalah penting bagi mewujudkan persekitaran sekolah yang selamat, kondusif, dan bebas daripada keganasan. Hanya dengan berganding bahu, kita dapat memastikan setiap pelajar mempunyai peluang untuk belajar dan berkembang dalam persekitaran yang positif dan menyokong.