Apa pengertian kesehatan menurut Who dan UU 36 tahun 2009?

Memahami Kesihatan: Perspektif WHO dan Undang-Undang 36 Tahun 2009

Kesihatan, lebih daripada sekadar ketiadaan penyakit, merupakan suatu konsep holistik yang merangkumi kesejahteraan fizikal, mental, rohani, dan sosial seseorang individu. Pemahaman yang komprehensif tentang kesihatan ini diutarakan oleh Pertubuhan Kesihatan Sedunia (WHO) dan diperkukuhkan lagi oleh Undang-Undang Kesihatan Malaysia 36 Tahun 2009. Walaupun kedua-duanya menekankan aspek kesejahteraan menyeluruh, terdapat nuansa perbezaan yang perlu diteliti.

WHO, dalam definisi klasiknya, menggambarkan kesihatan sebagai “keadaan lengkap kesejahteraan fizikal, mental dan sosial, dan bukan sekadar ketiadaan penyakit atau kelemahan fizikal.” Definisi ini menekankan keseimbangan dinamik antara pelbagai aspek kehidupan seseorang. Ia bukan sekadar kekurangan penyakit, tetapi satu keadaan positif di mana individu mampu berfungsi sepenuhnya dalam pelbagai peranan sosial dan mencapai potensi diri sepenuhnya. Keupayaan untuk bekerja produktif, menjalin hubungan sosial yang sihat, dan menikmati kehidupan secara optimum merupakan elemen penting dalam definisi kesihatan WHO.

Undang-Undang 36 Tahun 2009, iaitu Akta Kesihatan Awam 1984 (Akta 343) yang dipinda, pula mendefinisikan kesihatan dengan lebih luas, termasuklah aspek rohani. Undang-undang ini mencerminkan usaha negara untuk mengiktiraf pentingnya kesejahteraan rohani dalam mencapai kesihatan menyeluruh. Ia menggariskan tanggungjawab kerajaan dalam memastikan akses kepada perkhidmatan kesihatan yang berkualiti dan mempromosikan gaya hidup sihat di kalangan rakyat. Dengan memasukkan elemen rohani, undang-undang ini mengiktiraf bahawa kesihatan bukan hanya mengenai fizikal dan mental semata-mata, tetapi juga melibatkan kesejahteraan spiritual dan hubungan individu dengan nilai-nilai kerohanian. Ini selari dengan konsep kesihatan holistik yang merangkumi dimensi spiritual sebagai sebahagian daripada kesejahteraan keseluruhan.

Perbezaan antara kedua-dua definisi ini adalah halus tetapi signifikan. WHO menekankan kesejahteraan sebagai satu keadaan yang menyeluruh melibatkan aspek fizikal, mental dan sosial. Manakala Undang-Undang 36 Tahun 2009, sambil mengguna pakai konsep yang sama, secara eksplisit memasukkan dimensi rohani, sekali gus memberikan gambaran yang lebih lengkap tentang kesihatan dari perspektif undang-undang dan pembangunan negara. Kedua-duanya bersetuju bahawa kesihatan membolehkan individu untuk hidup produktif secara sosial dan ekonomi, menunjukkan kaitan kesihatan dengan pembangunan sosioekonomi negara.

Kesimpulannya, baik WHO mahupun Undang-Undang 36 Tahun 2009, menekankan kepentingan kesihatan sebagai satu keadaan yang menyeluruh, bukan hanya ketiadaan penyakit. Memahami definisi ini membolehkan kita menghargai usaha-usaha untuk mempromosikan kesihatan secara holistik, merangkumi aspek fizikal, mental, rohani, dan sosial untuk mencapai kesejahteraan individu dan pembangunan negara yang lebih mampan.