Który kraj ma najlepsze emerytury?

Holandia na emeryturze: wzór do naśladowania czy tylko mit?

Holandia często pojawia się w rankingach jako kraj oferujący godne i stabilne emerytury. System oparty na trzech filarach – emeryturze państwowej (AOW), pracowniczych programach emerytalnych (drugi filar) oraz prywatnych oszczędnościach (trzeci filar) – wydaje się zapewniać obywatelom bezpieczeństwo finansowe po zakończeniu aktywności zawodowej. Czy jednak holenderski model jest rzeczywiście tak idealny, jak się go przedstawia, i czy stanowi wzór do naśladowania dla innych krajów?

O ile pierwszy filar, czyli emerytura państwowa AOW, gwarantuje każdemu obywatelowi minimalne świadczenie, uzależnione od stażu zamieszkania w Holandii, o tyle dwa pozostałe filary zależą w dużej mierze od indywidualnej sytuacji. Pracownicze programy emerytalne, choć obowiązkowe, różnią się w zależności od branży i pracodawcy, a ich wysokość uzależniona jest od zarobków i długości okresu składkowego. Prywatne oszczędności, choć zalecane, zależą wyłącznie od indywidualnej dyscypliny i możliwości finansowych.

To właśnie zróżnicowanie w ramach drugiego i trzeciego filara tworzy pewne niuanse w obrazie holenderskiego systemu emerytalnego. Osoby z przerwami w zatrudnieniu, pracujące na niepełny etat lub wykonujące prace dorywcze, mogą otrzymywać niższe świadczenia z drugiego filara. Podobnie, osoby o niższych dochodach mogą mieć ograniczone możliwości gromadzenia prywatnych oszczędności.

Co więcej, wzrost kosztów życia, starzenie się społeczeństwa i zmiany na rynku pracy wpływają na wyzwania, przed którymi stoi holenderski system emerytalny. Coraz częściej dyskusja toczy się wokół konieczności reform, dotyczących m.in. wieku emerytalnego i wysokości składek.

Podsumowując, holenderski system emerytalny, choć uznawany za jeden z najlepszych, nie jest pozbawiony wad. Choć gwarantuje minimalny poziom zabezpieczenia, rzeczywista wysokość emerytury w dużej mierze zależy od indywidualnej sytuacji i aktywności osoby ubezpieczonej. Dlatego ważne jest uwzględnienie tych niuanasów, analizując holenderski model i rozważając go jako potencjalny wzór dla innych krajów. Zamiast ślepego kopiowania, należy skupić się na analizie jego mocnych i słabych stron oraz dostosowaniu rozwiązań do specyfiki własnego rynku pracy i demografii.