Czy alkoholik umie kochać?

Miłość w oparach alkoholu: Czy alkoholik potrafi kochać?

Pytanie o to, czy osoba uzależniona od alkoholu potrafi kochać, jest złożone i budzi wiele kontrowersji. Nie ma na nie prostej odpowiedzi, ponieważ alkoholizm to choroba, która głęboko wpływa na funkcjonowanie człowieka, w tym na jego zdolność do odczuwania i wyrażania emocji. Z jednej strony, alkoholik nadal jest człowiekiem, zdolnym do empatii i pozytywnych uczuć. Z drugiej, nałóg stawia barierę między nim a prawdziwym, głębokim i bezwarunkowym uczuciem, jakim jest miłość.

Często spotykamy się z sytuacją, w której osoba uzależniona werbalnie deklaruje miłość do swoich bliskich – partnera, dzieci, rodziców. Słyszymy zapewnienia o gorącym uczuciu, tęsknocie i potrzebie obecności ukochanej osoby. Jednak, czy za tymi słowami zawsze kryje się prawdziwa, szczera miłość? Otóż nie zawsze.

Maskarada miłości: Alkoholizm uruchamia skomplikowane mechanizmy obronne, które służą przede wszystkim utrzymaniu nałogu. Zapewnienia o miłości mogą być wówczas jedynie taktyką, mającą na celu:

• Złagodzenie konfliktu: Osoba uzależniona, wiedząc, że jej zachowanie rani bliskich, próbuje uspokoić sytuację słowami, które, jak sądzi, przyniosą ukojenie. To próba kupienia sobie “spokoju” i oddalenia negatywnych konsekwencji picia.
• Uniknięcie odpowiedzialności: Deklaracje miłości mogą służyć również uniknięciu odpowiedzialności za swoje czyny. “Kocham cię, więc wybacz mi to, co zrobiłem” – to toksyczny schemat, który często pojawia się w relacjach z osobą uzależnioną.
• Manipulację: Alkoholik może używać słów o miłości, aby manipulować bliskimi, skłaniając ich do wspierania go w nałogu lub ukrywania jego problemu.
• Zamaskowanie poczucia winy: Picie powoduje często silne poczucie winy i wstydu. Zapewnienia o miłości mogą być próbą zagłuszenia tych negatywnych uczuć.

Zniekształcona percepcja rzeczywistości: Alkoholizm wpływa na chemię mózgu, zniekształcając postrzeganie rzeczywistości i utrudniając prawidłowe odczytywanie emocji. Osoba uzależniona może rzeczywiście wierzyć w swoje uczucia, ale jednocześnie nie potrafić ich okazywać w sposób zdrowy i konstruktywny. Priorytetem staje się zaspokojenie głodu alkoholowego, a potrzeby bliskich schodzą na dalszy plan.

Miłość w cieniu uzależnienia: Prawdziwa miłość wymaga troski, odpowiedzialności, empatii i umiejętności budowania bliskiej relacji. Alkoholizm te cechy wypacza. Relacje stają się toksyczne, oparte na kłamstwach, obietnicach bez pokrycia i ciągłym poczuciu niepewności.

Światełko w tunelu: Czy jest zatem nadzieja na miłość w życiu alkoholika? Odpowiedź brzmi: tak, ale tylko pod warunkiem podjęcia leczenia i trwałej abstynencji. Tylko wtedy, kiedy osoba uzależniona uwolni się od nałogu, odzyska zdolność do prawdziwego, głębokiego i bezwarunkowego uczucia. To długa i trudna droga, ale możliwa do pokonania. Dopiero wtedy, kiedy alkohol przestanie dominować nad życiem, miłość będzie mogła rozkwitnąć na nowo, tym razem w czystej i autentycznej formie.