Czy Babia Góra to Tatry?

Babia Góra – piękna samotnica, czy zapomniana siostra Tatr?

Pytanie, czy Babia Góra należy do Tatr, wydaje się na pierwszy rzut oka proste. Przecież podróż samochodem między szczytem Diablaka a, powiedzmy, Kasprowym Wierchem, zajmuje około dwóch i pół godziny (jak podaje Google Maps, trasą E50). Ta bliskość geograficzna jednak wcale nie świadczy o przynależności do tego samego systemu górskiego. Babia Góra, choć imponująca, to zdecydowanie odrębny byt, stanowiący najwyższy szczyt Beskidu Żywieckiego.

Fakt, że można dość szybko przemieścić się z jednego masywu do drugiego, nie przesądza o ich geologicznej, czy też geomorfologicznej jedności. Różnice między Babiogórą a Tatrami są bowiem zasadnicze i widoczne gołym okiem, a nawet odczuwalne podczas wędrówki.

Tatry, to przede wszystkim alpejski charakter rzeźby terenu – ostre granie, głębokie doliny, skaliste zbocza. Dominują tam skały osadowe i magmowe, tworzące specyficzny, surowy krajobraz. Z kolei Babia Góra, pomimo swej wysokości, charakteryzuje się łagodniejszymi zboczami, bardziej zaokrąglonymi formami, a jej budowa geologiczna jest odmienna. W skład jej masywu wchodzą głównie fliszowe skały osadowe, tworzące charakterystyczną, warstwową strukturę. To różnica nie tylko w skali makro, ale i mikro – w strukturze gleby, flory i fauny. Lasy babiogórskie, choć równie bogate, różnią się od tatrzańskich zarówno pod względem gatunków drzew, jak i ich rozmieszczenia.

Podobieństwo polegające na imponujących wysokościach i panoramie, jaką oferują oba masywy, jest mylące. Są to dwa odrębne światy, dwa różne ekosystemy, zasługujące na osobne poznanie i podziw. Porównywanie ich do siebie, sugerujące pokrewieństwo, to uproszczenie. Babia Góra jest dumnym, samotnym szczytem Beskidu Żywieckiego, a nie zapomnianą siostrą potężnych Tatr. Jej urok tkwi właśnie w tej odrębności, w unikalnym charakterze, który pozwala docenić jej piękno niezależnie od sąsiedztwa potężnego sąsiada.