Dlaczego jem coraz więcej?

Dlaczego jem coraz więcej? Pułapka emocjonalnego jedzenia.

Zdarza ci się sięgać po kolejną porcję chipsów, choć brzuch już dawno sygnalizuje sytość? A może po ciężkim dniu w pracy jedyną pociechą jest tabliczka czekolady? Wiele osób boryka się z problemem nadmiernego jedzenia, a przyczyny często tkwią głębiej niż tylko fizjologiczny głód. Jedzenie staje się sposobem na radzenie sobie z trudnymi emocjami, tworząc błędne koło, z którego trudno się wyrwać.

Oczywiście, stres i silne emocje to nie jedyne powody nadmiernego apetytu. Czasem winne są zaburzenia hormonalne, choroby metaboliczne czy po prostu niezdrowe nawyki żywieniowe. Jednak coraz częściej dostrzegamy problem emocjonalnego jedzenia, czyli sięgania po jedzenie jako formę ukojenia i regulacji emocji.

Zamiast konfrontować się z trudnymi uczuciami, takimi jak smutek, lęk, złość czy samotność, szukamy pocieszenia w jedzeniu. Działa ono jak chwilowy “plasterek” na emocjonalne rany. Słodycze, fast foody i inne wysokoprzetworzone produkty, bogate w cukier i tłuszcz, stymulują produkcję endorfin, hormonów szczęścia, dając uczucie ulgi i przyjemności. Niestety, ta ulga jest krótkotrwała, a po niej często pojawia się poczucie winy, wstydu i jeszcze większego przygnębienia, co prowadzi do kolejnego epizodu objadania się. Tworzy się błędne koło, z którego trudno się wydostać.

Problem pogłębia fakt, że w dzisiejszym zabieganym świecie jesteśmy stale bombardowani bodźcami i presją. Tempo życia, wymagania zawodowe, relacje interpersonalne – wszystko to generuje stres, z którym nie zawsze potrafimy sobie konstruktywnie poradzić. Jedzenie staje się więc łatwym i dostępnym sposobem na “wyłączenie się” i ucieczkę od problemów.

Co ważne, emocjonalne jedzenie często odbywa się nieświadomie. Nie zdajemy sobie sprawy, że sięgamy po jedzenie nie z głodu, a z potrzeby ukojenia emocji. Dlatego tak ważne jest, aby nauczyć się rozpoznawać swoje emocje i znaleźć alternatywne sposoby radzenia sobie z nimi. Zamiast sięgać po kolejną porcję jedzenia, warto spróbować medytacji, jogi, spaceru na świeżym powietrzu, rozmowy z bliską osobą lub innej aktywności, która przyniesie nam ukojenie i relaks. Kluczem do sukcesu jest zrozumienie, że jedzenie nie rozwiąże naszych problemów, a jedynie je pogłębi. Jeśli problem jest poważny, warto skorzystać z pomocy specjalisty – psychologa lub dietetyka, który pomoże nam zrozumieć mechanizmy emocjonalnego jedzenia i wypracować zdrowe strategie radzenia sobie z emocjami.