Po czym poznać, że się ma astmę?

Czy to astma? Rozpoznawanie podstępnych objawów

Astma, przewlekła choroba zapalna dróg oddechowych, potrafi skutecznie utrudnić codzienne funkcjonowanie. Jej podstępność tkwi w zmienności objawów i okresach remisji, co często opóźnia diagnozę i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Jak więc rozpoznać, że zmagamy się właśnie z astmą?

Choć duszności, kaszel i świszczący oddech są powszechnie kojarzone z astmą, warto przyjrzeć się im bliżej i zwrócić uwagę na specyficzne cechy, które mogą wskazywać właśnie na tę chorobę.

Charakterystyczne objawy astmy:

• Napadowy charakter duszności: Duszność w astmie pojawia się nagle, często w reakcji na konkretny czynnik drażniący (alergen, zimne powietrze, wysiłek fizyczny). Intensywność duszności może być różna – od lekkiego dyskomfortu po poważne problemy z oddychaniem.
• Kaszel, szczególnie uporczywy w nocy i nad ranem: Kaszel astmatyczny bywa suchy i drażniący, a jego nasilenie w godzinach nocnych i wczesnoporannych jest ważnym sygnałem alarmowym. Często jest to jedyny objaw astmy, szczególnie u dzieci.
• Świszczący oddech: Charakterystyczny świst, słyszalny zarówno dla chorego, jak i otoczenia, powstaje na skutek zwężenia dróg oddechowych. Intensywność świstu może się zmieniać w zależności od fazy choroby.
• Uczucie ucisku w klatce piersiowej: Towarzyszący dusznościom ucisk w klatce piersiowej może być mylący i przypominać objawy chorób serca. Kluczowa jest obserwacja współwystępowania innych objawów astmy.
• Okresy bezobjawowe: Wiele osób z astmą doświadcza okresów remisji, podczas których nie odczuwa żadnych dolegliwości. Nie oznacza to jednak, że choroba zniknęła. Nieleczona astma może prowadzić do poważnych powikłań.
• Zaostrzenie objawów po kontakcie z alergenami lub podczas wysiłku: Jeśli duszność, kaszel lub świszczący oddech pojawiają się po kontakcie ze zwierzętami, kurzem, pyłkami roślin lub po intensywnym wysiłku fizycznym, może to wskazywać na astmę.

Pamiętaj! Powyższe objawy mogą również wskazywać na inne schorzenia. Dlatego niezbędna jest konsultacja z lekarzem, który na podstawie badania fizykalnego, wywiadu oraz dodatkowych badań (np. spirometrii) postawi ostateczną diagnozę i wdroży odpowiednie leczenie. Samodzielne stawianie diagnozy i leczenie jest niebezpieczne i może opóźnić wdrożenie skutecznej terapii.