Po jakim czasie ustępuje refluks?

Refluks – kiedy mija katorga i wraca spokój? Kiedy odetchniesz od ulewania i nocnych pobudek?

Refluks, szczególnie u niemowląt, to temat, który spędza sen z powiek wielu rodziców. Ulewanie, wymioty, płaczliwość i problemy ze snem to tylko niektóre z objawów, które mogą wskazywać na refluks żołądkowo-przełykowy. Ale kiedy to wszystko się skończy i można wreszcie odetchnąć?

Refluks fizjologiczny: naturalny etap rozwoju

Warto na początku zaznaczyć, że u niemowląt, szczególnie w pierwszych miesiącach życia, często występuje refluks fizjologiczny. Jest to stan naturalny, wynikający z niedojrzałości układu pokarmowego, a konkretnie dolnego zwieracza przełyku. Ten mięsień, działający jak zawór, zapobiega cofaniu się treści żołądkowej do przełyku. U niemowląt zwieracz ten jest słabszy i częściej się rozluźnia, co prowadzi do ulewania.

Dobra wiadomość jest taka, że refluks fizjologiczny zwykle ustępuje samoistnie po pierwszym roku życia. Dlaczego tak się dzieje?

• Dojrzewanie układu pokarmowego: Z czasem dolny zwieracz przełyku staje się silniejszy i sprawniejszy, lepiej zapobiegając cofaniu się treści żołądkowej.
• Wprowadzenie pokarmów stałych: Zmiana diety, włączenie pokarmów o gęstszej konsystencji, wpływa na zmniejszenie tendencji do ulewania. Pokarm stały “obciąża” żołądek i utrudnia cofanie się treści.
• Pozycja pionowa: Kiedy dziecko zaczyna siadać, raczkować i chodzić, pozycja pionowa sprzyja utrzymywaniu treści żołądkowej na swoim miejscu, co zmniejsza prawdopodobieństwo refluksu.

Kiedy refluks przestaje być fizjologią i staje się problemem?

O ile refluks fizjologiczny jest zjawiskiem przejściowym i zazwyczaj nie wymaga interwencji medycznej, o tyle w niektórych przypadkach może przerodzić się w chorobę refluksową przełyku (GERD). Należy zwrócić uwagę na następujące sygnały:

• Uporczywe wymioty lub ulewanie, które nasilają się z czasem i są obfite.
• Brak przyrostu masy ciała lub wręcz utrata wagi.
• Duszności, kaszel, świszczący oddech – refluks może powodować aspirację treści żołądkowej do dróg oddechowych.
• Niepokój, płaczliwość, trudności ze snem związane z bólem i dyskomfortem.
• Odmowa jedzenia – dziecko może kojarzyć karmienie z bólem.
• Objawy zapalenia przełyku, takie jak ból podczas karmienia, krwawienie z przełyku (widoczne w wymiocinach).
• Objawy poza przełykowe takie jak zapalenie ucha środkowego, problemy z zębami.

W takich sytuacjach konieczna jest konsultacja z lekarzem pediatrą lub gastroenterologiem dziecięcym. Lekarz przeprowadzi wywiad, zbada dziecko i może zlecić dodatkowe badania, takie jak pH-metria przełyku (pomiar kwasowości w przełyku) lub endoskopia (badanie przełyku, żołądka i dwunastnicy za pomocą specjalnego aparatu).

Co robić, żeby ulżyć dziecku z refluksem?

Oprócz konsultacji z lekarzem, istnieje kilka sposobów, które mogą pomóc złagodzić objawy refluksu u dziecka:

• Karmienie w pozycji pionowej: Trzymanie dziecka w pozycji pionowej podczas karmienia i przez około 30 minut po posiłku pomaga utrzymać treść żołądkową na miejscu.
• Częste i mniejsze posiłki: Mniejsze porcje są łatwiejsze do strawienia i zmniejszają ciśnienie w żołądku.
• Zagęszczanie pokarmów: W porozumieniu z lekarzem można zagęszczać mleko modyfikowane specjalnymi preparatami, co zmniejsza tendencję do ulewania.
• Unikanie kładzenia dziecka płasko po posiłku: Podniesienie wezgłowia łóżeczka o około 30 stopni może pomóc zmniejszyć refluks w nocy.
• Odbijanie po każdym posiłku: Regularne odbijanie pomaga usunąć powietrze z żołądka.
• Dieta mamy karmiącej: Jeśli dziecko jest karmione piersią, mama powinna unikać w diecie produktów, które mogą nasilać refluks, takich jak czekolada, kawa, ostre przyprawy i cytrusy.
• Unikanie naciskania na brzuszek dziecka: Luźne ubrania, nie zakładanie ciasnych pieluch, delikatne noszenie.

Podsumowanie

Refluks u niemowląt to częsty problem, który zazwyczaj ustępuje samoistnie około pierwszego roku życia. Należy jednak pamiętać, że w niektórych przypadkach może przerodzić się w chorobę refluksową przełyku, która wymaga interwencji medycznej. Obserwacja dziecka i konsultacja z lekarzem są kluczowe dla prawidłowego rozpoznania i leczenia. Warto pamiętać, że odpowiednie postępowanie i cierpliwość pozwolą przetrwać ten trudny okres i cieszyć się spokojnym rozwojem dziecka.