Komu przysługuje dodatek wyrównawczy do emerytury?

Dodatek wyrównawczy do emerytury – pułapka mylącej nazwy

Dodatek wyrównawczy często mylony jest ze świadczeniem emerytalnym. W rzeczywistości nie jest on w ogóle związany z emeryturą, a jego nazwa może wprowadzać w błąd. W praktyce dotyczy on wyłącznie osób aktywnych zawodowo, które przeszły rehabilitację zawodową i w jej wyniku doświadczyły obniżenia wynagrodzenia. Istotne jest również to, że dodatek ten nie ma nic wspólnego z wiekiem ani stażem pracy.

Kluczowe kryterium uprawniające do dodatku wyrównawczego to obniżenie wynagrodzenia będące bezpośrednim skutkiem rehabilitacji zawodowej. Rehabilitacja ta musi prowadzić do zmiany stanowiska pracy na takie, które jest dostosowane do ograniczonej zdolności pracownika do pracy. Innymi słowy, celem jest umożliwienie kontynuowania aktywności zawodowej pomimo problemów zdrowotnych.

Dodatek ten ma charakter wyrównawczy, co oznacza, że ma on kompensować różnicę między zarobkami przed rehabilitacją a zarobkami na nowym, dostosowanym stanowisku. Jego wysokość jest zatem indywidualnie obliczana dla każdego przypadku i zależy od stopnia obniżenia wynagrodzenia.

Warto podkreślić, że dodatek wyrównawczy przysługuje wyłącznie osobom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę. Osoby pracujące na podstawie umów cywilnoprawnych (np. umowy zlecenia, umowy o dzieło) nie mają prawa do tego świadczenia, nawet jeśli przeszły rehabilitację zawodową i doświadczyły obniżenia dochodów. Ten aspekt często jest pomijany, co prowadzi do nieporozumień.

Podsumowując, dodatek wyrównawczy to świadczenie skierowane do pracujących osób, które w wyniku rehabilitacji zawodowej i zmiany stanowiska pracy zatrudnionych na umowę o pracę poniosły stratę finansową. Nie jest on związany z emeryturą i nie przysługuje osobom zatrudnionym na innych formach umów. Zrozumienie tych kryteriów jest kluczowe dla uniknięcia błędnych interpretacji i rozczarowań.