Dlaczego w smsach nie ma ą ę?

Dlaczego SMS-y czasami tracą “ogonki”? Tajemnica polskich znaków diakrytycznych w wiadomościach tekstowych

Od lat wysyłamy SMS-y, a mimo to, wciąż zdarza się, że nasze “ą”, “ę”, “ć”, “ń”, “ó”, “ś”, “ź”, “ż” znikają bez śladu, zastępowane neutralnymi odpowiednikami lub wręcz krzaczkami. Dlaczego tak się dzieje? Czy to relikt przeszłości, problem z telefonem, a może spisek operatorów? Odpowiedź, jak to zwykle bywa, jest bardziej złożona.

Kwestia sprowadza się do kilku kluczowych elementów, które wpływają na to, jak nasza wiadomość podróżuje od nadawcy do odbiorcy:

1. Protokół SMS – fundament komunikacji:

Najstarszy i najbardziej rozpowszechniony standard przesyłania SMS-ów, GSM 03.38, został pierwotnie zaprojektowany z myślą o optymalizacji kosztów i ograniczonej przepustowości. W tym protokole pojedyncza wiadomość SMS mogła zawierać maksymalnie 160 znaków, używając 7-bitowego kodowania ASCII. Niestety, w tym zestawie znaków po prostu nie ma polskich znaków diakrytycznych.

Wprowadzenie polskich znaków wymaga zastosowania bardziej zaawansowanego kodowania, takiego jak Unicode (a konkretnie UTF-16 lub UCS-2). Problem polega na tym, że użycie Unicode zmniejsza limit znaków w SMS-ie do zaledwie 70. Zatem, dodanie choćby jednego “ą” sprawia, że SMS-y stają się droższe (ponieważ są wysyłane jako kilka wiadomości) i potencjalnie trudniejsze do odczytania (jeśli odbiorca ma problem ze scalaniem długich wiadomości).

2. Ustawienia telefonu i klawiatury:

Chociaż większość nowoczesnych smartfonów obsługuje Unicode i pozwala na bezproblemowe pisanie z polskimi znakami, ustawienia klawiatury i aplikacji do SMS-ów mogą mieć wpływ na to, jak wiadomość zostanie zakodowana. Niektóre starsze telefony lub aplikacje mogą domyślnie używać 7-bitowego kodowania, nawet jeśli teoretycznie obsługują Unicode. Warto więc sprawdzić ustawienia klawiatury i wybrać opcję, która zapewnia wysyłanie wiadomości w Unicode (lub UTF-8, jeśli jest dostępna).

3. Ograniczenia operatorów:

W przeszłości niektórzy operatorzy sieci komórkowych mieli problemy z poprawnym przekazywaniem wiadomości w Unicode, szczególnie między różnymi sieciami. Te problemy z reguły zostały już rozwiązane, ale w sporadycznych przypadkach mogą nadal występować, szczególnie gdy kontaktujemy się z numerami zagranicznymi, gdzie standardy przesyłania SMS-ów mogą się różnić.

4. Starsze telefony odbiorcy:

Nawet jeśli nasz telefon wysyła SMS-a poprawnie zakodowanego w Unicode, problem może pojawić się po stronie odbiorcy, jeśli jego telefon jest stary i nie obsługuje tego standardu. W takim przypadku polskie znaki mogą zostać zastąpione innymi znakami lub wyświetlić się jako “krzaczki”.

Podsumowując:

Brak polskich znaków w SMS-ach to wynik kombinacji czynników historycznych i technologicznych. Chociaż nowoczesne telefony i sieci komórkowe w większości radzą sobie z obsługą Unicode, ograniczenia w długości wiadomości i potencjalne problemy z kompatybilnością ze starszymi urządzeniami sprawiają, że wysyłanie SMS-ów bez “ogonków” bywa nadal popularne. Decyzja o używaniu polskich znaków zależy więc od nas i od tego, jak ważna jest dla nas precyzja językowa w wiadomościach tekstowych. Pamiętajmy jednak, że ich użycie skróci wiadomość SMS i może wpłynąć na koszt jej wysłania.