Co kwalifikuje auto do szkody całkowitej?

Szkoda całkowita: kiedy auto nadaje się tylko na złom? (albo części)

Wypadki drogowe, choć nikt ich sobie nie życzy, są smutną rzeczywistością. Zdarza się, że uszkodzenia pojazdu są tak rozległe, że jego naprawa staje się ekonomicznie nieuzasadniona. Wtedy mówimy o szkodzie całkowitej. Choć definicja wydaje się prosta, kryje się za nią kilka niuansów, zwłaszcza w kontekście rodzaju posiadanego ubezpieczenia – Autocasco (AC) czy Odpowiedzialności Cywilnej (OC) sprawcy. Kluczowe znaczenie ma tu relacja między kosztami naprawy a wartością pojazdu, ale nie zawsze jest to takie oczywiste.

Wiele osób błędnie utożsamia szkodę całkowitą z całkowitym zniszczeniem auta. To nieprawda. Samochód po szkodzie całkowitej może z pozoru wyglądać nawet nienajgorzej, a mimo to kwalifikować się do kasacji. Decydujący jest bowiem rachunek ekonomiczny.

Dwie strony medalu: AC a OC

Zasady kwalifikowania szkody jako całkowitej różnią się w zależności od tego, z jakiego ubezpieczenia korzysta poszkodowany.

• Autocasco (AC): Tu prościej o uznanie szkody całkowitej. Wystarczy, że przewidywane koszty naprawy przekroczą 70% wartości pojazdu sprzed szkody. Wartość ta określana jest na podstawie cen rynkowych podobnych aut, z uwzględnieniem wieku, przebiegu, wyposażenia i stanu technicznego przed wypadkiem. Ubezpieczyciel wypłaca wtedy odszkodowanie odpowiadające różnicy między wartością auta przed szkodą a wartością wraku.

• Odpowiedzialność Cywilna (OC) sprawcy: W tym przypadku próg uznania szkody całkowitej jest wyższy. Koszty naprawy muszą przekroczyć 100% wartości rynkowej pojazdu w dniu szkody. Oznacza to, że naprawa jest droższa niż kupno takiego samego auta na rynku wtórnym. Wypłacane odszkodowanie pokrywa również różnicę między wartością pojazdu przed szkodą a wartością wraku.

Co wpływa na decyzję o szkodzie całkowitej?

Oprócz wspomnianych progów procentowych, na decyzję ubezpieczyciela wpływają również inne czynniki:

• Ukryte uszkodzenia: Często początkowa ocena szkód jest zaniżona. Dopiero po demontażu uszkodzonych elementów mogą ujawnić się kolejne, generujące dodatkowe koszty.
• Dostępność części: Brak dostępu do oryginalnych części lub konieczność importu z zagranicy może znacząco podnieść koszty naprawy, zbliżając je do progu szkody całkowitej.
• Technologia naprawy: W przypadku nowoczesnych aut, naprawa zaawansowanych systemów bezpieczeństwa czy elektroniki bywa bardzo kosztowna.

Szkoda całkowita – co dalej?

Po uznaniu szkody całkowitej, ubezpieczyciel przejmuje zazwyczaj wrak pojazdu. Poszkodowany otrzymuje odszkodowanie, które może przeznaczyć na zakup nowego auta. Ważne jest, aby dokładnie przeanalizować ofertę ubezpieczyciela i w razie wątpliwości skonsultować się z niezależnym rzeczoznawcą. Pamiętajmy, że szkoda całkowita to nie koniec świata, a znajomość swoich praw pomaga skutecznie poruszać się w gąszczu przepisów i procedur.