Jaki wynik spirometrii to astma?

Jaki wynik spirometrii wskazuje na astmę? Niejednoznaczność diagnozy.

Spirometria, choć cenione badanie w diagnostyce chorób płuc, nie jest jednoznacznym wskaźnikiem astmy. Często spotykane przekonanie, że konkretny wynik spirometrii “potwierdza” astmę, jest nadmiernym uproszczeniem. Astma, jako choroba charakteryzująca się zmienną i odwracalną obturacją dróg oddechowych, rzadko objawia się wyraźnymi nieprawidłowościami w podstawowej spirometrii.

Kluczowym aspektem jest fakt, że zmiany w spirometrii w astmie często pojawiają się dopiero w sytuacjach prowokacji, na przykład podczas testu z metacholiną lub wysiłkowym testem spirometrycznym. Te testy mają na celu sztuczne wywołanie skurczu oskrzeli, aby ujawnić ich nadreaktywność, charakterystyczną dla astmy. Pacjent z “normalnym” wynikiem spirometrii w spoczynku może wykazywać znaczące ograniczenie przepływu powietrza po prowokacji, co stanowi istotny element diagnostyczny.

Podstawowa spirometria może wykazać obniżony PEF (szczytowy przepływ wydechowy), FEV1 (objętość wydechowa w pierwszej sekundzie) lub FEV1/FVC (stosunek objętości wydechowej w pierwszej sekundzie do pojemności życiowej płuc), ale same te odchylenia od normy nie są wystarczające do postawienia diagnozy astmy. Mogą one bowiem wynikać z innych schorzeń układu oddechowego, takich jak przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) czy infekcje dróg oddechowych.

Diagnoza astmy jest procesem złożonym, wymagającym całościowej oceny klinicznej, uwzględniającej:

• Objawy kliniczne: charakterystyczne objawy astmy, takie jak duszność, kaszel, świszczący oddech, uczucie ucisku w klatce piersiowej, nasilające się w nocy lub po wysiłku fizycznym.
• Wywiad: historia alergii, palenia tytoniu, narażenia na czynniki drażniące.
• Badania dodatkowe: prócz spirometrii, mogą być konieczne testy prowokacyjne (np. test z metacholiną), pomiar PEF w domu, badania obrazowe (RTG klatki piersiowej) oraz analiza wymazu z nosa i gardła.

Podsumowując, nie ma jednego, konkretnego wyniku spirometrii, który jednoznacznie wskazywałby na astmę. Spirometria stanowi jedynie element diagnostyczny, a jej interpretacja wymaga uwzględnienia innych czynników klinicznych i ewentualnie badań dodatkowych. Ostateczna diagnoza astmy należy do lekarza specjalisty, pulmonologa, który na podstawie całokształtu informacji podejmie odpowiednią decyzję.