Jakie tabletki na refluks gardłowo-krtaniowy?

4 wyświetlenia
W leczeniu refluksu gardłowo-krtaniowego stosuje się różne leki, które mają na celu zmniejszenie produkcji kwasu żołądkowego i ochronę błony śluzowej. Najczęściej lekarze przepisują inhibitory pompy protonowej (IPP), takie jak omeprazol, pantoprazol czy esomeprazol. Alternatywą mogą być leki z grupy antagonistów receptora H2, np. ranitydyna (dostępna obecnie tylko na receptę, z ograniczonym wskazaniem). Dodatkowo, pomocne mogą być leki zobojętniające kwas żołądkowy, takie jak preparaty zawierające węglan wapnia lub alginiany. Wybór leku i dawkowanie zawsze powinny być ustalone przez lekarza.
Sugestie 0 polubienia

Tabletki na refluks gardłowo-krtaniowy: rodzaje i wskazówki

Refluks gardłowo-krtaniowy to przewlekły stan, który polega na cofaniu się treści żołądkowej do górnego odcinka przełyku, gardła i krtani. Może powodować szereg objawów, takich jak kaszel, chrypka, pieczenie w gardle, ból gardła, a nawet zaburzenia oddychania.

W leczeniu refluksu gardłowo-krtaniowego stosuje się różne leki, których celem jest zmniejszenie produkcji kwasu żołądkowego i ochrona błony śluzowej górnych dróg oddechowych. Wybór odpowiedniego leczenia zależy od nasilenia objawów, stanu ogólnego pacjenta oraz współistniejących chorób.

Inhibitory pompy protonowej (IPP)

Lekami pierwszego rzutu w leczeniu refluksu gardłowo-krtaniowego są inhibitory pompy protonowej (IPP). Są to leki, które blokują wytwarzanie kwasu żołądkowego poprzez hamowanie enzymu zwanego pompą protonową. Do najczęściej stosowanych IPP należą:

  • Omeprazol
  • Pantoprazol
  • Esomeprazol
  • Lansoprazol
  • Rabeaprazol

IPP są skuteczne w zmniejszaniu produkcji kwasu żołądkowego i łagodzeniu objawów refluksu. Zazwyczaj stosuje się je raz lub dwa razy dziennie w dawce określonej przez lekarza.

Antagoniści receptora H2

Antagoniści receptora H2 są inną grupą leków stosowanych w leczeniu refluksu gardłowo-krtaniowego. Działają poprzez blokowanie receptorów histaminowych typu H2, co prowadzi do zmniejszenia wydzielania kwasu żołądkowego. Do najczęstszych antagonistów receptora H2 należą:

  • Ranitydyna
  • Famotidine
  • Nizatydyna

Antagoniści receptora H2 są mniej skuteczne niż IPP, ale mogą być stosowane jako leki drugiego rzutu lub w przypadkach łagodnych objawów refluksu.

Leki zobojętniające kwas żołądkowy

Leki zobojętniające kwas żołądkowy działają poprzez neutralizację kwasu żołądkowego, co prowadzi do zmniejszenia jego drażniącego działania na błonę śluzową górnych dróg oddechowych. Najczęściej stosowane leki zobojętniające to:

  • Węglan wapnia
  • Alginiany
  • Wodorowęglan sodu

Leki zobojętniające kwas żołądkowy przynoszą szybką ulgę w objawach refluksu, ale ich działanie jest krótkotrwałe i nie zapobiegają nawrotom objawów. Dlatego najczęściej stosuje się je jako leki doraźne, w połączeniu z innymi terapiami.

Inne leki

W niektórych przypadkach, gdy inne leki są nieskuteczne lub źle tolerowane, lekarz może zalecić zastosowanie innych leków, takich jak:

  • Sukralfat – lek, który tworzy warstwę ochronną na błonie śluzowej górnych dróg oddechowych, chroniąc ją przed drażniącym działaniem kwasu żołądkowego.
  • Baklofen – lek rozluźniający mięśnie, który może pomóc w zmniejszeniu ciśnienia w dolnym zwieraczu przełyku, co zapobiega cofaniu się treści żołądkowej.
  • Toksyna botulinowa – może być wstrzykiwana do dolnego zwieracza przełyku, aby tymczasowo go rozluźnić i zmniejszyć refluks.

Ważne uwagi

Wybór odpowiedniego leku i dawkowanie zawsze powinny być ustalone przez lekarza. Samoleczenie może być niebezpieczne i prowadzić do nasilenia objawów lub wystąpienia działań niepożądanych.

Leki na refluks gardłowo-krtaniowy nie leczą przyczyny schorzenia, ale pomagają kontrolować objawy. W niektórych przypadkach konieczna może być zmiana stylu życia, taka jak utrata wagi, unikanie pokarmów wywołujących objawy refluksu oraz rzucenie palenia.