Kiedy mężczyzna traci sprawność seksualną?

Kiedy mężczyzna traci sprawność seksualną? Zrozumieć, a nie etykietować.

Mówiąc o utracie sprawności seksualnej u mężczyzn, często posługujemy się terminem “impotencja”. Słowo to jest jednak nacechowane negatywnie i może potęgować poczucie wstydu u osób, których dotyczy. Współczesna medycyna preferuje termin zaburzenia erekcji, który precyzyjniej opisuje problem i skupia się na funkcjonalnym aspekcie, a nie na przypisywaniu etykiety.

Zaburzenia erekcji manifestują się trudnościami w uzyskaniu lub utrzymaniu wzwodu wystarczającego do odbycia satysfakcjonującego stosunku płciowego. Choć popularne przekonanie łączy ten problem głównie z mężczyznami po 60. roku życia, rzeczywistość jest bardziej złożona. Owszem, wraz z wiekiem ryzyko wystąpienia zaburzeń erekcji wzrasta, ale problem ten może dotknąć mężczyzn w każdym wieku.

Zamiast skupiać się na wieku, warto zwrócić uwagę na czynniki, które przyczyniają się do rozwoju zaburzeń erekcji. Można je podzielić na kilka grup:

• Czynniki fizyczne: choroby przewlekłe, takie jak cukrzyca, nadciśnienie, choroby serca, otyłość, a także niski poziom testosteronu, urazy rdzenia kręgowego, zabiegi chirurgiczne w obrębie miednicy, niektóre leki (np. na nadciśnienie, depresję), palenie tytoniu, nadużywanie alkoholu i narkotyków.
• Czynniki psychogenne: stres, lęk przed niepowodzeniem seksualnym, depresja, problemy w związku, traumy. Często problemy psychiczne i fizyczne wzajemnie się nakręcają, tworząc błędne koło.
• Styl życia: brak aktywności fizycznej, niezdrowa dieta, niedobór snu.

Wbrew obiegowym opiniom, utrata sprawności seksualnej nie jest nieodwracalnym procesem starzenia. W wielu przypadkach możliwe jest przywrócenie satysfakcjonującego życia seksualnego. Kluczem jest zidentyfikowanie przyczyn problemu. Dlatego tak ważne jest, aby mężczyzna, który doświadcza trudności z erekcją, skonsultował się z lekarzem. Specjalista (urolog, seksuolog) przeprowadzi wywiad, zleci niezbędne badania i zaproponuje odpowiednie leczenie. Współczesna medycyna dysponuje szerokim wachlarzem metod, od farmakoterapii, przez terapię hormonalną, po psychoterapię, a nawet zabiegi chirurgiczne.

Ważne jest również, aby pamiętać o roli partnerki/partnera. Wsparcie i zrozumienie bliskiej osoby są niezwykle istotne w procesie leczenia i powrotu do pełnej sprawności seksualnej. Otwarta komunikacja i wspólne poszukiwanie rozwiązań mogą pomóc w przezwyciężeniu problemu i odbudowaniu intymności w związku.