จรรยาบรรณของแพทย์ 12 ข้อ มีอะไรบ้าง

จรรยาบรรณ 12 ประการ แห่งแพทย์แผนไทยโบราณ: มากกว่าการรักษา คือการสร้างคุณค่า

จรรยาบรรณของแพทย์แผนไทยโบราณ มิใช่เพียงแค่ข้อบังคับหรือกฎเกณฑ์ แต่เป็นหลักธรรมอันสูงส่งที่หล่อหลอมวิถีปฏิบัติของหมอแผนไทยมาช้านาน ประกอบด้วยหลักปฏิบัติ 12 ข้อ ซึ่งสะท้อนถึงความผูกพันระหว่างแพทย์ ผู้ป่วย และสังคม ยิ่งกว่านั้นยังเป็นการยกระดับวิชาชีพให้ทรงคุณค่าและน่าเคารพ เรามาทำความเข้าใจจรรยาบรรณอันสำคัญเหล่านี้กัน:

1. เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา: หัวใจสำคัญของการรักษา คือ การมีเมตตา กรุณาต่อผู้ป่วยทุกคนโดยไม่เลือกปฏิบัติ พร้อมทั้งมีความยินดีในความสำเร็จของผู้อื่น (มุทิตา) และรักษาความเป็นกลาง อารมณ์เยือกเย็น (อุเบกขา) ในการปฏิบัติหน้าที่ แม้จะเผชิญกับความท้าทายหรือความยากลำบาก

2. ไม่เห็นแก่ลาภ: แพทย์ต้องปฏิบัติหน้าที่ด้วยความซื่อสัตย์สุจริต ไม่แสวงหาผลประโยชน์จากความเจ็บป่วยของผู้ป่วย การคิดค่ารักษาพยาบาลต้องเป็นธรรมและเหมาะสม ไม่ฉวยโอกาสเอาเปรียบ

3. ไม่โอ้อวดความรู้ความสามารถ: ความรู้ความสามารถเป็นสิ่งสำคัญ แต่การโอ้อวดนั้นเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสม แพทย์ควรมีความถ่อมตน ยอมรับข้อจำกัดของตนเอง และพร้อมที่จะเรียนรู้เพิ่มเติมอยู่เสมอ

4. ไม่เบียดเบียนผู้ป่วย: การรักษาพยาบาลต้องคำนึงถึงความปลอดภัยและผลประโยชน์ของผู้ป่วยเป็นสำคัญ ไม่ควรกระทำการใดๆ ที่อาจก่อให้เกิดความเจ็บปวดหรืออันตรายแก่ผู้ป่วยโดยไม่จำเป็น

5. ไม่นินทาอาฆาตพยาบาทเพื่อนแพทย์: แพทย์ควรมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ไม่ควรนินทาหรือใส่ร้ายป้ายสีเพื่อนแพทย์ ควรให้ความร่วมมือและแลกเปลี่ยนความรู้กันเพื่อประโยชน์ของผู้ป่วยและวิชาชีพ

6. ไม่ประมาทในการรักษา: การรักษาพยาบาลต้องใช้ความรอบคอบ ความเอาใจใส่ และความรับผิดชอบ ไม่ควรประมาทเลินเล่อ ซึ่งอาจก่อให้เกิดอันตรายต่อผู้ป่วยได้

7. รักษาความลับของผู้ป่วย: ข้อมูลส่วนตัวและสุขภาพของผู้ป่วยถือเป็นความลับ แพทย์ต้องรักษาความลับนี้ไว้เป็นอย่างดี ไม่เปิดเผยให้ผู้อื่นทราบโดยไม่มีเหตุผลอันสมควร

8. หมั่นศึกษาหาความรู้เพิ่มเติม: วิชาการแพทย์มีการพัฒนาอยู่ตลอดเวลา แพทย์จึงต้องหมั่นศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมอยู่เสมอ เพื่อให้สามารถรักษาผู้ป่วยได้อย่างมีประสิทธิภาพ

9. มีหิริโอตตัปปะ: หิริ คือ ความละอายที่จะทำความชั่ว โอตตัปปะ คือ ความเกรงกลัวที่จะทำความชั่ว แพทย์ต้องมีคุณธรรมเหล่านี้เป็นพื้นฐานในการปฏิบัติหน้าที่

10. ไม่เกียจคร้าน: การรักษาพยาบาลต้องการความอดทนและความเพียร แพทย์ไม่ควรเกียจคร้าน แต่ควรทุ่มเทให้กับการรักษาผู้ป่วยอย่างเต็มที่

11. ไม่ยึดติดกับอัตตา: แพทย์ควรมีความถ่อมตน ไม่ยึดติดกับความคิดเห็นหรือวิธีการรักษาของตนเอง ควรเปิดรับความคิดเห็นและวิธีการรักษาอื่นๆ เพื่อประโยชน์ของผู้ป่วย

12. ยึดมั่นในหลักธรรมคำสอนทางศาสนา: หลักธรรมคำสอนทางศาสนาหลายลัทธิล้วนสอดคล้องกับหลักจรรยาบรรณ การยึดมั่นในหลักธรรมเหล่านี้จะช่วยให้แพทย์มีคุณธรรมและจริยธรรมในการปฏิบัติหน้าที่

จรรยาบรรณ 12 ประการนี้ เป็นเสาหลักที่ค้ำจุนวิชาชีพแพทย์แผนไทยโบราณ มิใช่เพียงเพื่อประโยชน์ของแพทย์เอง แต่เพื่อความผาสุกของผู้ป่วย และเพื่อสังคมโดยรวม เป็นการยืนยันถึงความมุ่งมั่นในการรักษา และการสร้างคุณค่าที่ยั่งยืนให้กับสังคมไทย

หมายเหตุ: บทความนี้เป็นการตีความและเรียบเรียงจรรยาบรรณของแพทย์แผนไทยโบราณ อาจมีรายละเอียดแตกต่างกันไปบ้างตามแหล่งข้อมูลและมุมมอง การศึกษาเพิ่มเติมจากแหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือจึงเป็นสิ่งสำคัญ