ความสัมพันธ์แบบทุติยภูมิคืออะไร

ความสัมพันธ์แบบทุติยภูมิ: ลักษณะและความสำคัญ

ความสัมพันธ์ทางสังคมมีความหลากหลายและซับซ้อน แต่สามารถแบ่งออกเป็นสองประเภทหลักๆ ได้แก่ ความสัมพันธ์แบบปฐมภูมิและความสัมพันธ์แบบทุติยภูมิ

ความสัมพันธ์แบบทุติยภูมิ หมายถึงความสัมพันธ์ทางสังคมที่เป็นทางการและจำกัดเฉพาะในสถานการณ์หรือบริบทใดบริบทหนึ่ง ความสัมพันธ์เหล่านี้เกิดขึ้นโดยมีเป้าหมายร่วมกันที่เฉพาะเจาะจง และความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลนั้นมักจะไม่ยั่งยืนหรือลึกซึ้งเท่ากับความสัมพันธ์แบบปฐมภูมิ

ลักษณะของความสัมพันธ์แบบทุติยภูมิ

ความสัมพันธ์แบบทุติยภูมิมีลักษณะเฉพาะหลายประการ อันได้แก่:

• เป้าหมายเฉพาะเจาะจง: ความสัมพันธ์เหล่านี้มักเกิดขึ้นเพื่อบรรลุวัตถุประสงค์หรือเป้าหมายที่เฉพาะเจาะจง เช่น การทำงานร่วมกันในโครงการ การเรียนในชั้นเรียน หรือการเข้าร่วมชมรม
• ความสัมพันธ์ที่จำกัด: ความสัมพันธ์แบบทุติยภูมิอยู่ในบริบทเฉพาะและจำกัดอยู่เฉพาะในขอบเขตของเป้าหมายร่วมเท่านั้น ความสัมพันธ์เหล่านี้อาจไม่ได้ขยายไปถึงสถานการณ์อื่นนอกเหนือจากจุดประสงค์ที่กำหนดไว้
• ปฏิสัมพันธ์ทางการ: ปฏิสัมพันธ์ในความสัมพันธ์แบบทุติยภูมิมีแนวโน้มที่จะเป็นทางการและมีโครงสร้างมากกว่าความสัมพันธ์แบบปฐมภูมิ บุคคลอาจใช้บทบาทที่กำหนดไว้และปฏิบัติตามบรรทัดฐานทางสังคมที่คาดหวัง
• ความสัมพันธ์ไม่ยั่งยืน: เมื่อเป้าหมายหรือเป้าประสงค์ที่แบ่งปันกันบรรลุแล้ว ความสัมพันธ์แบบทุติยภูมิก็มักจะสิ้นสุดลง แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าความสัมพันธ์เหล่านี้จะไม่มีความสำคัญหรือความหมาย

ความสำคัญของความสัมพันธ์แบบทุติยภูมิ

แม้ว่าความสัมพันธ์แบบทุติยภูมิอาจไม่ลึกซึ้งเท่ากับความสัมพันธ์แบบปฐมภูมิ แต่ความสัมพันธ์เหล่านี้ยังมีบทบาทสำคัญในสังคม โดยทำหน้าที่:

• อำนวยความสะดวกในเป้าหมายที่แบ่งปันกัน: ความสัมพันธ์แบบทุติยภูมิช่วยให้บุคคลทำงานร่วมกันเพื่อบรรลุเป้าหมายที่พวกเขาไม่สามารถบรรลุได้ด้วยตนเอง
• สร้างเครือข่ายทางสังคม: ความสัมพันธ์เหล่านี้ช่วยขยายเครือข่ายทางสังคมของบุคคลและให้โอกาสในการพบปะผู้คนใหม่ๆ และสร้างความสัมพันธ์ใหม่ๆ
• พัฒนาความรู้และทักษะ: ความสัมพันธ์แบบทุติยภูมิสามารถเป็นสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่มีค่า เนื่องจากบุคคลสามารถแบ่งปันความรู้ ทักษะ และประสบการณ์ซึ่งกันและกัน
• สนับสนุนทางอารมณ์: แม้ว่าอาจไม่ใกล้ชิดหรือสนิทสนมเท่ากับความสัมพันธ์แบบปฐมภูมิ แต่ความสัมพันธ์แบบทุติยภูมิยังสามารถให้การสนับสนุนทางอารมณ์ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทของการทำงานร่วมกันหรือการแสวงหาเป้าหมายร่วมกัน

ตัวอย่างของความสัมพันธ์แบบทุติยภูมิ

• นักเรียนในชั้นเรียนที่เรียนด้วยกัน
• พนักงานในแผนกเดียวกันในบริษัท
• สมาชิกในชมรมหรือองค์กร
• ผู้โดยสารในรถประจำทางที่เดินทางไปในเส้นทางเดียวกัน

ในการสรุป ความสัมพันธ์แบบทุติยภูมิเป็นความสัมพันธ์ทางสังคมที่มีความสำคัญในชีวิตประจำวัน ความสัมพันธ์เหล่านี้เกิดขึ้นโดยมีเป้าหมายร่วมกันที่เฉพาะเจาะจง และแม้ว่าความสัมพันธ์เหล่านี้อาจสั้นหรือจำกัด แต่ก็มีบทบาทสำคัญในการอำนวยความสะดวกในเป้าหมายที่แบ่งปันกัน สร้างเครือข่ายทางสังคม พัฒนาความรู้และทักษะ และให้การสนับสนุนทางอารมณ์