ศศะ: มากกว่าแค่กระต่าย สู่ความไพเราะในภาษาไทย

หากเอ่ยถึงสัตว์หูยาวขนปุย หลายคนคงนึกถึง “กระต่าย” สัตว์เลี้ยงน่ารักที่โลดแล่นอยู่ในสวนหลังบ้าน หรือเป็นตัวละครสุดฮิตในนิทานอีสป แต่เคยสงสัยกันไหมว่า นอกจากคำสามัญที่เราคุ้นเคยกันดีแล้ว ภาษาไทยยังมีคำสุภาพที่ใช้เรียกขานเจ้าสัตว์ตัวนี้อีกด้วย? คำตอบคือ “ศศะ” หรือ “ศาศะ” นั่นเอง

คำว่า “ศศะ” มิได้เป็นเพียงแค่คำที่แปลว่ากระต่าย แต่ยังเป็นคำที่บรรจุความหมายและความไพเราะอันเป็นเอกลักษณ์ของภาษาไทยไว้ ศศะมักปรากฏในบทกวี โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ที่ต้องการความสละสลวยและความงดงามทางภาษา กวีในยุคก่อนเลือกใช้คำนี้เพื่อสร้างจินตภาพที่ละเอียดอ่อนและยกระดับความรู้สึกของบทประพันธ์ให้สูงส่งยิ่งขึ้น

ลองจินตนาการภาพของ “ศศะ” ในบทกวีเก่าแก่ สัตว์ตัวน้อยวิ่งเล่นภายใต้แสงจันทร์นวล ศศะกลายเป็นสัญลักษณ์ของความอ่อนโยน ความบริสุทธิ์ และความงามตามธรรมชาติ การใช้คำว่า “ศศะ” แทน “กระต่าย” จึงเป็นการเติมเต็มความหมายและสร้างมิติที่ลึกซึ้งยิ่งกว่า

นอกจากความหมายเชิงสุนทรียศาสตร์แล้ว การเรียนรู้คำว่า “ศศะ” ยังเป็นการเปิดโลกทัศน์ทางภาษาให้กับผู้ที่สนใจศึกษาภาษาไทย การทำความเข้าใจคำศัพท์โบราณเหล่านี้ช่วยให้เราเข้าถึงรากเหง้าทางวัฒนธรรมและความคิดของบรรพบุรุษได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

การใช้คำว่า “ศศะ” ในปัจจุบันอาจไม่แพร่หลายเท่าคำว่า “กระต่าย” แต่การตระหนักถึงความหมายและความสำคัญของคำนี้ จะช่วยให้เราซึมซับความงดงามของภาษาไทยได้อย่างเต็มเปี่ยม ดังนั้น ในครั้งต่อไปที่คุณได้ยินคำว่า “ศศะ” ลองนึกภาพกระต่ายน้อยในทุ่งหญ้ากว้าง และรำลึกถึงความไพเราะที่ซ่อนอยู่ในภาษาไทยของเรา

ภาษาไทยวันละคำ #คำศัพท์โบราณ #สาระน่ารู้