ลาป่วยบ่อยให้ใบเตือนได้ไหม

ลาป่วยบ่อย…นายจ้างให้ใบเตือนได้จริงหรือ? ข้อควรรู้สำหรับนายจ้างและลูกจ้าง

การลาป่วยเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานของลูกจ้างทุกคน หากเจ็บป่วยก็ย่อมต้องการพักผ่อนเพื่อฟื้นฟูร่างกาย แต่ในขณะเดียวกัน การลาป่วยที่บ่อยเกินไปก็อาจส่งผลกระทบต่อการดำเนินงานขององค์กร ทำให้เกิดคำถามว่า “ลาป่วยบ่อย…นายจ้างให้ใบเตือนได้จริงหรือ?” บทความนี้จะเจาะลึกถึงประเด็นดังกล่าว โดยเน้นถึงความสมดุลระหว่างสิทธิของลูกจ้างและความจำเป็นในการบริหารจัดการของนายจ้าง

สิทธิการลาป่วยตามกฎหมาย: ลูกจ้างลาได้เท่าที่ป่วยจริง

ตามกฎหมายแรงงาน ลูกจ้างมีสิทธิลาป่วยได้เท่าที่ป่วยจริง และนายจ้างมีสิทธิ์ขอใบรับรองแพทย์จากลูกจ้างเมื่อลูกจ้างลาป่วยตั้งแต่ 3 วันทำงานขึ้นไป หรือหากนายจ้างเห็นสมควรก็สามารถขอใบรับรองแพทย์ได้แม้จะลาป่วยไม่ถึง 3 วันก็ตาม

แล้ว “ลาป่วยบ่อย” คืออะไร? ตรงไหนถึงจะถือว่า “มากเกินไป”?

กฎหมายไม่ได้กำหนดจำนวนวันที่แน่นอนว่าการลาป่วยเท่าไหร่ถึงจะถือว่า “บ่อย” หรือ “มากเกินไป” ดังนั้นการพิจารณาจึงขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของนายจ้าง โดยต้องพิจารณาจากปัจจัยต่างๆ ดังนี้:

• ความถี่ในการลาป่วย: ลาป่วยถี่แค่ไหน? ทุกสัปดาห์? ทุกเดือน?
• ระยะเวลาในการลาป่วยแต่ละครั้ง: ลาป่วยครั้งละกี่วัน?
• ลักษณะงานที่ลูกจ้างทำ: งานมีความสำคัญต่อการดำเนินงานขององค์กรมากน้อยแค่ไหน? การขาดงานส่งผลกระทบอย่างไร?
• เหตุผลในการลาป่วย: มีเหตุผลสมควรหรือไม่? เช่น โรคประจำตัว, อุบัติเหตุ
• ประวัติการทำงานโดยรวม: ลูกจ้างมีประวัติการทำงานดีหรือไม่? มีพฤติกรรมอื่นที่น่าสงสัยหรือไม่?

เมื่อไหร่ที่นายจ้างสามารถออกใบเตือนได้?

หากนายจ้างพิจารณาแล้วเห็นว่าการลาป่วยของลูกจ้าง “บ่อยเกินไป” และส่งผลกระทบต่อการทำงานขององค์กร นายจ้างสามารถพิจารณาออกใบเตือนได้ แต่ต้องดำเนินการอย่างเป็นธรรมและโปร่งใส โดยมีขั้นตอนดังนี้:

1. พูดคุยกับลูกจ้าง: ให้นายจ้างพูดคุยกับลูกจ้างเพื่อสอบถามถึงสาเหตุของการลาป่วยบ่อย และรับฟังความคิดเห็นของลูกจ้าง
2. พิจารณาเอกสารทางการแพทย์: ตรวจสอบใบรับรองแพทย์ (หากมี) และพิจารณาว่าอาการป่วยนั้นสมเหตุสมผลกับการลาป่วยหรือไม่
3. ให้โอกาสลูกจ้างในการปรับปรุงตัว: แจ้งให้ลูกจ้างทราบว่าการลาป่วยของตนเองส่งผลกระทบต่อการทำงานอย่างไร และให้โอกาสลูกจ้างในการปรับปรุงตัว เช่น การดูแลสุขภาพให้ดีขึ้น
4. ออกใบเตือน (หากจำเป็น): หากลูกจ้างยังคงลาป่วยบ่อยโดยไม่มีเหตุผลอันสมควร นายจ้างสามารถออกใบเตือนเป็นลายลักษณ์อักษร โดยระบุถึงปัญหาที่เกิดขึ้น ผลกระทบต่อการทำงาน และแนวทางการแก้ไข

สิ่งที่ควรคำนึงถึงในการออกใบเตือน:

• ความสม่ำเสมอ: หากนายจ้างจะออกใบเตือนให้ลูกจ้างที่ลาป่วยบ่อย ควรมีนโยบายที่ชัดเจนและปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอ เพื่อความเป็นธรรม
• ความสมเหตุสมผล: เหตุผลในการออกใบเตือนต้องสมเหตุสมผลและเกี่ยวข้องกับการทำงานโดยตรง
• ความถูกต้องตามกฎหมาย: ตรวจสอบให้แน่ใจว่าการออกใบเตือนเป็นไปตามกฎหมายแรงงาน

ข้อควรระวังสำหรับลูกจ้าง:

• แจ้งการลาป่วยตามขั้นตอน: แจ้งการลาป่วยให้นายจ้างทราบตามขั้นตอนที่กำหนด
• แสดงใบรับรองแพทย์ (หากจำเป็น): หากนายจ้างร้องขอ ให้แสดงใบรับรองแพทย์เพื่อยืนยันอาการป่วย
• ดูแลสุขภาพให้แข็งแรง: พยายามดูแลสุขภาพให้แข็งแรงเพื่อลดความถี่ในการลาป่วย
• พูดคุยกับนายจ้าง: หากมีปัญหาเรื่องสุขภาพหรือสาเหตุอื่นๆ ที่ทำให้ต้องลาป่วยบ่อย ควรพูดคุยกับนายจ้างเพื่อหาทางออกร่วมกัน

สรุป:

การลาป่วยเป็นสิทธิของลูกจ้าง แต่การลาป่วยที่บ่อยเกินไปก็อาจส่งผลกระทบต่อการทำงานขององค์กร นายจ้างสามารถพิจารณาออกใบเตือนได้ แต่ต้องดำเนินการอย่างเป็นธรรมและโปร่งใส โดยคำนึงถึงปัจจัยต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง และที่สำคัญที่สุดคือ การสื่อสารที่เปิดเผยและจริงใจระหว่างนายจ้างและลูกจ้าง เพื่อให้ทั้งสองฝ่ายสามารถหาทางออกที่เหมาะสมร่วมกันได้