วิตกกังวล กับแพนิคเหมือนกันไหม

โรควิตกกังวลและโรคแพนิค: เหมือนหรือต่างกัน

แม้ว่าโรควิตกกังวลและโรคแพนิคจะมีความเกี่ยวข้องกัน แต่ก็มีความแตกต่างที่สำคัญ ดังนี้

โรควิตกกังวล

โรควิตกกังวลเป็นความวิตกกังวลเรื้อรังต่อเรื่องต่างๆ ในชีวิตประจำวัน เช่น การทำงาน การเงิน ความสัมพันธ์ สุขภาพ หรือภัยพิบัติธรรมชาติ ความวิตกกังวลนี้มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อกิจวัตรประจำวันและความเป็นอยู่โดยรวมของบุคคล

อาการของโรควิตกกังวล

• ความวิตกกังวลและความกังวลอย่างต่อเนื่อง
• ความหงุดหงิดหรือความกระวนกระวายใจ
• ความเหนื่อยล้าและความเมื่อยล้า
• ปัญหาการนอนหลับ
• ความยากลำบากในการจดจ่อหรือคิด
• ความหงุดหงิดของกล้ามเนื้อ
• อาการทางร่างกายอื่นๆ เช่น เหงื่อออก หัวใจเต้นเร็ว และหายใจถี่

โรคแพนิค

โรคแพนิคเป็นอาการหวาดกลัวฉับพลันรุนแรงโดยไม่ทราบสาเหตุ อาการเหล่านี้อาจกินเวลา 2-30 นาที และอาจเกิดขึ้นพร้อมกับหรือไม่พร้อมกับอาการวิตกกังวล

อาการของโรคแพนิค

• หัวใจเต้นเร็วหรือหัวใจเต้นแรง
• เหงื่อออก
• มือสั่น
• ความรู้สึกหนาวหรือร้อนวูบวาบ
• หายใจถี่
• ความรู้สึกหายใจไม่ออก
• เจ็บหน้าอกหรือไม่สบาย
• คลื่นไส้
• เวียนหัว
• ความรู้สึกแยกออกจากความเป็นจริง (depersonalization)
• กลัวที่จะเสียการควบคุมหรือเป็นบ้า

ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างโรควิตกกังวลและโรคแพนิค

• ความถี่และความรุนแรง: โรควิตกกังวลเป็นความวิตกกังวลเรื้อรังที่มีความรุนแรงน้อยกว่า ขณะที่โรคแพนิคเป็นอาการหวาดกลัวฉับพลันรุนแรง
• ปัจจัยกระตุ้น: โรควิตกกังวลมักกระตุ้นโดยสถานการณ์หรือความคิดที่เฉพาะเจาะจง ส่วนโรคแพนิคอาจเกิดขึ้นโดยไม่มีปัจจัยกระตุ้นที่ชัดเจน
• ระยะเวลา: อาการวิตกกังวลอาจคงอยู่เป็นเวลาหลายชั่วโมงหรือเป็นวัน ขณะที่อาการแพนิคจะหายไปภายในไม่กี่นาที
• ผลกระทบต่อกิจวัตรประจำวัน: โรควิตกกังวลอาจมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อกิจวัตรประจำวันขณะที่โรคแพนิคอาจมีผลกระทบต่อสถานการณ์เฉพาะ

การวินิจฉัยและการรักษา

การวินิจฉัยทั้งโรควิตกกังวลและโรคแพนิคทำได้โดยแพทย์หรือผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิต การรักษาอาจรวมถึงการบำบัด การใช้ยา หรือการผสมผสานของทั้งสองอย่าง การเลือกวิธีการรักษาที่เหมาะสมขึ้นอยู่กับความรุนแรงและลักษณะของอาการของแต่ละบุคคล

การเข้าใจความแตกต่างระหว่างโรควิตกกังวลและโรคแพนิค

ความเข้าใจความแตกต่างระหว่างโรควิตกกังวลและโรคแพนิคเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการรับมือและการรักษาที่มีประสิทธิภาพ การระบุอาการโดยเฉพาะและรับทราบว่าอาการใดมีความถี่และความรุนแรงสามารถช่วยให้บุคคลได้รับการวินิจฉัยที่ถูกต้องและได้รับแผนการรักษาที่เหมาะสมที่สุด ซึ่งจะนำไปสู่ผลลัพธ์ที่ดีขึ้นและคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น