หมอตรวจยังไงถึงรู้ว่าเป็นไมเกรน

หมอตรวจอย่างไรถึงรู้ว่าเป็นไมเกรน: เจาะลึกการวินิจฉัยที่แม่นยำ

อาการปวดหัวเป็นเรื่องที่พบได้บ่อย แต่การปวดหัวไมเกรนนั้นมีความซับซ้อนกว่าการปวดหัวทั่วไป การวินิจฉัยที่ถูกต้องจึงสำคัญอย่างยิ่งเพื่อการรักษาที่ตรงจุดและมีประสิทธิภาพ แล้วแพทย์ใช้วิธีใดในการวินิจฉัยไมเกรนกันแน่? บทความนี้จะพาไปเจาะลึกกระบวนการตรวจวินิจฉัยไมเกรนของแพทย์อย่างละเอียด

แพทย์ไม่ได้เพียงแค่ถามว่า “ปวดหัวแบบไหน?” แล้วสรุปว่าเป็นไมเกรน แต่จะใช้กระบวนการประเมินอาการอย่างละเอียดรอบด้าน ประกอบด้วย:

1. การซักประวัติอย่างละเอียด: นี่คือหัวใจสำคัญของการวินิจฉัย แพทย์จะซักถามอย่างละเอียดเกี่ยวกับลักษณะอาการปวดหัว ครอบคลุมประเด็นต่างๆ ดังนี้

• ลักษณะของอาการปวด: ปวดตุ๊บๆ เต้นๆ หรือปวดแบบไหน? ปวดข้างเดียวหรือสองข้าง? ปวดมากแค่ไหน? ปวดบริเวณใด? มีอาการปวดร้าวไปบริเวณอื่นหรือไม่?
• ความถี่และระยะเวลา: ปวดหัวบ่อยแค่ไหน? แต่ละครั้งปวดนานเท่าใด?
• อาการนำ: ก่อนปวดหัวมีอาการอะไรบ้าง เช่น เห็นแสงวาบ มองเห็นภาพซิกแซก หรือมีอาการชา? (Aura)
• อาการร่วม: มีอาการคลื่นไส้ อาเจียน ไวต่อแสง ไวต่อเสียง หรือไม่อยากอาหารร่วมด้วยหรือไม่?
• ปัจจัยกระตุ้น: สังเกตว่ามีอะไรที่กระตุ้นให้ปวดหัว เช่น ความเครียด การอดนอน อาหารบางชนิด การเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมน แสงจ้า เสียงดัง หรือกลิ่นฉุนหรือไม่?
• ประวัติการปวดหัวในอดีต: เคยมีอาการปวดหัวลักษณะนี้มาก่อนหรือไม่? ได้รับการรักษาอย่างไร?
• ประวัติครอบครัว: มีคนในครอบครัวเป็นไมเกรนหรือไม่?

2. การตรวจร่างกาย: แม้ไมเกรนจะเป็นโรคที่วินิจฉัยจากอาการเป็นหลัก แต่แพทย์จะทำการตรวจร่างกายเพื่อ исключитьภาวะอื่นๆ ที่อาจทำให้เกิดอาการปวดหัว เช่น ตรวจระบบประสาท ความดันโลหิต และตรวจหาความผิดปกติอื่นๆ

3. การตรวจเพิ่มเติม: ในบางกรณีที่แพทย์สงสัยว่าอาการปวดหัวอาจเกิดจากสาเหตุอื่นที่ร้ายแรงกว่า เช่น เนื้องอกในสมอง การติดเชื้อ หรือเลือดออกในสมอง อาจพิจารณาส่งตรวจเพิ่มเติม เช่น การตรวจเลือด การทำ CT Scan หรือ MRI สมอง

4. การวินิจฉัยแยกโรค: แพทย์จะใช้ข้อมูลที่ได้จากการซักประวัติ การตรวจร่างกาย และการตรวจเพิ่มเติม (ถ้ามี) เพื่อแยกแยะไมเกรนออกจากอาการปวดหัวชนิดอื่นๆ เช่น ปวดหัวจากความตึงเครียด ปวดหัวคลัสเตอร์ หรือปวดหัวจากสาเหตุรอง เช่น ไซนัสอักเสบ ความดันโลหิตสูง หรือเนื้องอกในสมอง

การวินิจฉัยไมเกรนอย่างถูกต้องต้องอาศัยความร่วมมือระหว่างแพทย์และผู้ป่วย การให้ข้อมูลที่ครบถ้วนและถูกต้องแก่แพทย์จะช่วยให้แพทย์สามารถวินิจฉัยและวางแผนการรักษาที่เหมาะสม นำไปสู่การควบคุมอาการและมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้