โรคลูกหนูเกิดจากอะไร

โรคลูกหนู (หรือที่เรียกว่า โรคอักเสบของลูกหนู, Tenosynovitis) ไม่ได้เป็นโรคเฉพาะเจาะจงโรคเดียว แต่เป็นภาวะที่เกิดจากการอักเสบของเยื่อหุ้มเอ็น (Tendon Sheath) ที่อยู่รอบๆ เอ็นในบริเวณนิ้วมือและนิ้วเท้า โดยเฉพาะบริเวณที่เรียกว่า “ลูกหนู” ซึ่งเป็นส่วนที่เอ็นกล้ามเนื้องอและเหยียดนิ้วผ่าน การอักเสบนี้จะทำให้เกิดอาการปวด บวม และเคลื่อนไหวได้ลำบาก

สาเหตุของโรคลูกหนูมีความหลากหลายและซับซ้อน ไม่ใช่แค่เพียงการใช้งานซ้ำๆ อย่างที่เข้าใจกันโดยทั่วไป แม้ว่าการใช้งานซ้ำๆ เช่น การพิมพ์ การเย็บปักถักร้อย การเล่นเครื่องดนตรี หรือการทำงานที่ต้องใช้มือซ้ำๆ จะเป็นปัจจัยเสี่ยงสำคัญ แต่ยังมีสาเหตุอื่นๆ ที่อาจนำไปสู่โรคลูกหนูได้อีก เช่น:

• การบาดเจ็บ: การบาดเจ็บที่ตรงหรือใกล้กับลูกหนู เช่น การหักนิ้ว การเคล็ดขัดยอก หรือการกระทบกระแทก อาจทำให้เกิดการอักเสบและนำไปสู่โรคลูกหนูได้

• การติดเชื้อ: การติดเชื้อแบคทีเรียหรือไวรัสในบริเวณลูกหนูก็สามารถทำให้เกิดการอักเสบได้เช่นกัน โดยอาจเกิดจากบาดแผลที่เปิดหรือการแพร่กระจายของเชื้อจากส่วนอื่นๆ ของร่างกาย

• โรคข้ออักเสบ: โรคข้ออักเสบต่างๆ เช่น โรคข้ออักเสบรูมาตอยด์ สามารถทำให้เกิดการอักเสบที่เอ็นและเยื่อหุ้มเอ็น รวมถึงบริเวณลูกหนูด้วย

• โรคสะเก็ดเงิน: ผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงินบางรายอาจมีอาการอักเสบของเอ็นและเยื่อหุ้มเอ็น ซึ่งอาจรวมถึงโรคลูกหนูได้

• ภาวะทางพันธุกรรม: แม้จะมีความเชื่อมโยงน้อยกว่าปัจจัยอื่นๆ แต่ก็มีหลักฐานบางอย่างที่แสดงให้เห็นถึงความเกี่ยวข้องของพันธุกรรมกับความเสี่ยงต่อการเกิดโรคลูกหนู

• การใช้ยาบางชนิด: ยาบางชนิดอาจมีผลข้างเคียงที่ทำให้เกิดการอักเสบของเอ็นและเยื่อหุ้มเอ็นได้

การวินิจฉัยโรคลูกหนูมักทำได้โดยการตรวจร่างกาย แพทย์จะสอบถามประวัติอาการ ตรวจสอบการเคลื่อนไหวของนิ้วมือและนิ้วเท้า และอาจตรวจเพิ่มเติม เช่น การเอกซเรย์ อัลตราซาวนด์ หรือ MRI เพื่อยืนยันการวินิจฉัยและแยกแยะจากสาเหตุอื่นๆ

การรักษาโรคลูกหนูจะขึ้นอยู่กับความรุนแรงของอาการ โดยอาจรวมถึงการพักผ่อน ประคบเย็น ยาแก้ปวด ยาต้านการอักเสบ การกายภาพบำบัด และในบางกรณีอาจต้องพิจารณาการผ่าตัด หากการรักษาแบบอนุรักษ์ไม่ประสบผลสำเร็จ

สรุปแล้ว โรคลูกหนูเป็นภาวะที่เกิดจากการอักเสบของเยื่อหุ้มเอ็น มีสาเหตุหลายประการ และการรักษาจะขึ้นอยู่กับสาเหตุและความรุนแรงของอาการ การวินิจฉัยที่ถูกต้องและการรักษาอย่างเหมาะสมจึงมีความสำคัญอย่างยิ่งในการบรรเทาอาการและป้องกันภาวะแทรกซ้อน หากมีอาการปวดลูกหนูเรื้อรัง ควรรีบปรึกษาแพทย์เพื่อรับการตรวจวินิจฉัยและวางแผนการรักษาที่เหมาะสมต่อไป