Hoeveel staat er op een gemiddelde spaarrekening?

De illusie van rijkdom: Hoeveel staat er écht op een gemiddelde spaarrekening?

De cijfers liegen niet, maar ze kunnen wel misleidend zijn. Wanneer we horen dat het gemiddelde spaargeld per huishouden in Nederland boven de €49.500 ligt, roept dat een beeld op van een welvarend land met spaarzame burgers. De realiteit is echter genuanceerder, en de gemiddelde spaarrekening is een misleidende indicator. Dit komt door de scheve verdeling van vermogen in Nederland.

Het klopt dat het gemiddelde spaargeld per huishouden aanzienlijk hoog is. Maar dit gemiddelde wordt kunstmatig opgekrikt door een kleine groep met extreem hoge spaarsaldi. Deze ‘high net worth individuals’ vertekenen het beeld voor de gemiddelde Nederlander. Terwijl het gemiddelde huishouden dus boven de €49.500 zou beschikken, beschikt de doorsnee Nederlander slechts over iets meer dan €20.100 aan spaargeld. Dit is een significant verschil dat de kloof tussen rijk en arm blootlegt.

Bovendien is het cruciaal om te benadrukken dat een aanzienlijk deel van de Nederlandse bevolking helemaal geen spaargeld bezit. Ongeveer 11% van de huishoudens heeft geen enkele spaarbuffer opgebouwd. Deze groep is bijzonder kwetsbaar voor onverwachte uitgaven, zoals een kapotte wasmachine of een onverwachte medische rekening. Voor hen is het concept van een ‘gemiddelde spaarrekening’ volledig irrelevant; zij kampen met een andere, veel hardere realiteit.

De discrepantie tussen het gemiddelde spaargeld per huishouden en het spaargeld van de doorsnee Nederlander illustreert de noodzaak om cijfers kritisch te benaderen. Gemiddelden kunnen de werkelijke situatie verhullen en een vertekend beeld schetsen. In plaats van te focussen op gemiddelden, is het zinvoller om te kijken naar de mediaan (de middelste waarde in een reeks getallen), die minder gevoelig is voor extreme uitbijters. De mediaan geeft een accurater beeld van de werkelijke verdeling van spaargeld in de Nederlandse samenleving. Pas dan krijgen we een helder beeld van de financiële gezondheid van de doorsnee Nederlander, en kunnen we gerichter beleid ontwikkelen om financiële inclusie te bevorderen.