Wat is een gemiddeld laag inkomen?

Wat is een gemiddeld laag inkomen in Nederland? De vage grens tussen voldoende en onvoldoende.

Het bepalen van een ‘gemiddeld laag inkomen’ is lastiger dan het lijkt. Er is geen eenduidige definitie, omdat de grens sterk afhankelijk is van diverse factoren, zoals huishoudgrootte, geografische locatie en levensstijl. Een inkomen dat in een plattelandsdorp als voldoende wordt ervaren, kan in een grote stad juist als krap worden beschouwd. Echter, een belangrijke maatstaf is de armoedegrens, die wel een duidelijk beeld schetst van een inkomen dat onvoldoende is om in de basisbehoeften te voorzien.

In 2021 lag de armoedegrens voor een alleenstaande in Nederland, omgerekend naar koopkracht, rond de €13.500 per jaar, ofwel ongeveer €1130 per maand. Dit cijfer representeert een inkomen dat een aanzienlijk risico op armoede met zich meebrengt. Mensen met een inkomen onder deze grens kampen vaak met grote financiële moeilijkheden, waardoor ze moeite hebben om te voorzien in essentiële zaken als huisvesting, voeding, kleding, zorg en onderwijs. Dit kan leiden tot ernstige gevolgen voor hun welzijn en gezondheid, zowel fysiek als mentaal.

Het is belangrijk om te benadrukken dat de armoedegrens niet gelijk staat aan een “gemiddeld laag inkomen.” Een inkomen boven de armoedegrens kan nog steeds als laag worden beschouwd, afhankelijk van de individuele situatie en de kosten van levensonderhoud in de betreffende regio. Iemand met een inkomen van bijvoorbeeld €15.000 per jaar, net boven de armoedegrens, kan zich nog steeds zorgen maken over het rondkomen en kan moeite hebben met onverwachte uitgaven. De ruimte voor financiële buffers is minimaal, waardoor een kleine tegenslag grote gevolgen kan hebben.

De definitie van een gemiddeld laag inkomen is dus contextueel. Het Statistisch Bureau Nederland (CBS) publiceert diverse statistieken over inkomensverdeling, die een beter beeld kunnen geven van de spreiding van inkomens in Nederland. Deze cijfers kunnen helpen bij het bepalen van een relatief laag inkomen in vergelijking met het gemiddelde, maar geven geen volledig beeld van de individuele ervaring van armoede of financiële onzekerheid.

Concluderend: terwijl de armoedegrens een concrete ondergrens aangeeft van wat als onvoldoende wordt beschouwd, blijft de definitie van een ‘gemiddeld laag inkomen’ subjectief en afhankelijk van diverse factoren. Het is essentieel om deze nuance te erkennen bij discussies over inkomensongelijkheid en armoedebestrijding.