Hoe herken je de imperfecto?

De imperfecto herkennen: meer dan alleen -aba en -ía

De imperfecto, oftewel de onvoltooid verleden tijd in het Spaans, roept vaak verwarring op bij Nederlandse leerders. Hoewel de uitgangen -aba (voor -ar werkwoorden) en -ía (voor -er en -ir werkwoorden) een belangrijke indicatie zijn, is het herkennen van de imperfecto complexer dan alleen deze uitgangen te onthouden. De sleutel ligt in het begrijpen van de functie van de imperfecto. De zin “Nos conocimos cuando asistíamos a la escuela” (We ontmoetten elkaar toen we naar school gingen) illustreert dit perfect, maar laat ook een cruciaal aspect weg.

Laten we beginnen met de basis. De uitgangen -aba en -ía zijn inderdaad kenmerkend voor regelmatige werkwoorden in de imperfecto. Hablar (spreken) wordt hablaba (ik sprak, hij/zij sprak), comer (eten) wordt comía (ik at, hij/zij at) en vivir (leven) wordt vivía (ik leefde, hij/zij leefde). Dit is een goed startpunt, maar er is meer.

De imperfecto beschrijft namelijk achtergrondinformatie, gewoontes in het verleden, beschrijvingen en mentale toestanden. Denk aan:

• Gewoontes: De niño, jugaba al fútbol todos los días. (Als kind speelde ik elke dag voetbal.)
• Beschrijvingen: El cielo estaba azul y el sol brillaba. (De hemel was blauw en de zon scheen.)
• Mentale toestanden: Quería ir al cine, pero no tenía dinero. (Ik wilde naar de bioscoop gaan, maar ik had geen geld.)
• Tijdsaanduidingen: Siempre llegaba tarde. (Ik kwam altijd te laat.)

Terug naar de voorbeeldzin: “Nos conocimos cuando asistíamos a la escuela.” Asistíamos staat in de imperfecto en beschrijft de achtergrond, de gewoonte van naar school gaan. De ontmoeting (nos conocimos) vond plaats tijdens die gewoonte. Dit is een essentieel verschil met de preterito (voltooid verleden tijd), die een afgeronde handeling in het verleden beschrijft.

Het is dus belangrijk om niet alleen naar de uitgangen te kijken, maar ook naar de context. Vraag jezelf af: beschrijft het werkwoord een achtergrond, een gewoonte, een beschrijving of een mentale toestand? Zo ja, dan is de imperfecto waarschijnlijk de juiste tijd. Door de functie van de imperfecto te begrijpen, leer je deze tijd veel effectiever te herkennen en te gebruiken dan door alleen de uitgangen te memoriseren.