Wat is de leeftijd van starters?

De stijgende leeftijd van de starter op de woningmarkt: meer dan alleen een cijfer

De droom van een eigen huis: voor veel Nederlanders een belangrijk onderdeel van het volwassen leven. Maar de realiteit is dat het steeds langer duurt voordat die droom werkelijkheid wordt. De gemiddelde leeftijd van starters op de woningmarkt is de afgelopen jaren aanzienlijk gestegen. Waar in 2009 de doorsnee eerste-huis koper 28,5 jaar oud was, is die leeftijd nu opgelopen tot gemiddeld 31 jaar. Dit driejarige verschil representeert meer dan alleen een statistisch gegeven; het weerspiegelt een diepgaande verandering in de Nederlandse samenleving en economie.

Verschillende factoren dragen bij aan deze toename. Een cruciale factor is de sterk gestegen huizenprijzen. De combinatie van een beperkte woningvoorraad en een toenemende vraag drijft de prijzen op, waardoor het spaargeld van jonge mensen simpelweg niet meer toereikend is om een hypotheek te krijgen. Dit vereist langere spaarperiodes, wat de leeftijd van starters automatisch verhoogt.

Bovendien spelen de veranderende arbeidsmarkt en opleidingsniveaus een rol. Jonge mensen volgen steeds vaker langere opleidingen, wat resulteert in een latere start op de arbeidsmarkt en dus ook een later begin met sparen voor een huis. De instabiliteit van bepaalde contractvormen, zoals flexwerk, draagt hier ook aan bij. De zekerheid van een vast contract met een stabiel inkomen is immers een belangrijke voorwaarde voor het verkrijgen van een hypotheek.

Verder is de veranderde definitie van “starter” relevant. De trend van samenwonen voor langere tijd, soms zelfs zonder direct plannen voor gezamenlijk huisvesting, vertraagt de behoefte aan een eigen woning. Ook de toename van huurwoningen, hoewel vaak duur, biedt een alternatief en vermindert de (gepercipieerde) noodzaak om snel een eigen huis te kopen.

De toename van de gemiddelde leeftijd van starters is dus geen geïsoleerd fenomeen, maar het resultaat van een complex samenspel van economische, sociale en demografische ontwikkelingen. Het vraagt om een holistische benadering, waarbij niet alleen naar financiële oplossingen, maar ook naar een breder perspectief op woningbeleid en arbeidsmarktregulering gekeken moet worden om deze trend te analyseren en mogelijke oplossingen te bedenken voor de generatie die steeds langer moet wachten op de sleutel van hun eigen huis. De vraag is niet alleen wanneer men starter wordt, maar ook hoe dit proces eerlijker en toegankelijker gemaakt kan worden voor de toekomst.