Wat valt niet onder verborgen gebreken?

Wat valt níet onder verborgen gebreken? Een heldere uitleg

Een verborgen gebrek is een juridisch begrip dat veel kopers van tweedehands goederen (en soms ook nieuwgoederen) bezighoudt. Het geeft de koper recht op schadevergoeding of ontbinding van de koopovereenkomst als het product een gebrek vertoont dat niet zichtbaar was bij aankoop en dat de waarde of bruikbaarheid aanzienlijk aantast. Maar niet elk gebrek valt onder deze bescherming. Laten we eens kijken wat wél en vooral wat níet onder verborgen gebreken valt.

Drie belangrijke uitzonderingen:

Om aanspraak te maken op een verborgen gebrek, moet het gebrek aan specifieke criteria voldoen. Valt het gebrek onder één van de volgende categorieën, dan valt het niet onder de definitie van een verborgen gebrek:

1. Schade door normale slijtage: Een auto met versleten banden na 10 jaar, een wasmachine met een licht verbleekte deur, of een bankstel met gebruikssporen zijn voorbeelden van normale slijtage. Dit is een gevolg van het normale gebruik van het product en valt niet onder een verborgen gebrek. De koper mag een zekere mate van slijtage verwachten, afhankelijk van de leeftijd en het gebruik van het product.

2. Gebreken die bij zorgvuldig onderzoek hadden kunnen worden ontdekt: Hierin ligt een belangrijke verantwoordelijkheid voor de koper. Een grondig onderzoek, passend bij het type product en de prijs, is cruciaal. Een scheurtje in een schilderij dat met een loep gemakkelijk te zien was, of een kraak in een houten vloer die hoorbaar was bij het betreden van de ruimte, zijn geen verborgen gebreken. De koper had deze gebreken bij een redelijk onderzoek kunnen constateren. De mate van zorgvuldigheid die van de koper wordt verwacht, is afhankelijk van de omstandigheden; bij een dure aankoop is een meer uitgebreid onderzoek vereist dan bij een goedkope.

3. Gebreken die bestonden vóór de koop, maar onbekend waren aan de verkoper: De verkoper moet op de hoogte zijn van het gebrek, of op zijn minst kunnen worden verweten dat hij het gebrek had moeten kennen. Een onbekend defect in een elektronisch apparaat, dat pas na verloop van tijd aan het licht komt, valt niet onder een verborgen gebrek als de verkoper dit niet wist en ook geen reden had om het te weten. Dit is een belangrijk onderscheid: onwetendheid alleen is niet voldoende. De verkoper moet aantonen dat hij, gelet op zijn expertise en de omstandigheden, geen weet had en ook niet kon hebben van het gebrek.

De medeverantwoordelijkheid van de koper:

Het is van essentieel belang te benadrukken dat de koper een actieve rol speelt bij het vaststellen van de staat van het product vóór de aankoop. Een zorgvuldig onderzoek, inclusief het stellen van relevante vragen aan de verkoper, is onmisbaar. Het simpelweg accepteren van een product zonder enige inspectie, brengt de koper een aanzienlijk risico. De koper draagt medeverantwoordelijkheid voor het opsporen van, in elk geval, zichtbare gebreken.

Kortom, een verborgen gebrek is geen vrijbrief om elke vorm van schade of defect te claimen. Een grondig onderzoek en een realistisch beeld van normale slijtage zijn essentieel voordat u een aankoop doet. Twijfelt u? Laat het product dan professioneel inspecteren.