Welk vakantiepark heeft permanente bewoning?

Permanent wonen op een vakantiepark: een schijnbaar idyllische droom met juridische hobbels

De rust, de ruimte, de natuur; een vakantiepark lijkt de ideale plek om permanent te wonen. Weg van de stadsdrukte, omringd door groen en met volop recreatiemogelijkheden binnen handbereik. Toch is permanent wonen op een vakantiepark in Nederland over het algemeen niet toegestaan. Dit komt door de specifieke bestemmingsplannen die voor deze parken gelden, welke gericht zijn op recreatief en tijdelijk verblijf.

Hoewel de aantrekkingskracht begrijpelijk is, stuit de wens om permanent op een vakantiepark te wonen op juridische obstakels. Gemeenten handhaven de regelgeving actief om te voorkomen dat vakantieparken veranderen in permanente woonwijken. Dit doen ze om de recreatieve functie te behouden en overbelasting van de lokale infrastructuur, zoals scholen en gezondheidszorg, te voorkomen.

Waarom is permanente bewoning problematisch?

• Bestemmingsplannen: Vakantieparken zijn aangewezen als recreatiegebied en niet als woongebied. Permanente bewoning druist in tegen deze bestemmingsplannen.
• Infrastructuur: De infrastructuur van een vakantiepark is vaak niet berekend op permanente bewoning. Riolering, wegen en voorzieningen zijn afgestemd op tijdelijke bezoekersstromen.
• Sociale cohesie: Een mix van permanente bewoners en recreanten kan leiden tot spanningen en een gebrek aan sociale cohesie binnen het park.
• Woonbehoefte: Door permanente bewoning op vakantieparken wordt de beschikbare ruimte voor recreatie beperkt en wordt er geen oplossing geboden voor de daadwerkelijke woonbehoefte in de regio.

Uitzonderingen en grijze zones:

Hoewel permanente bewoning in principe verboden is, bestaan er enkele uitzonderingen en grijze zones. Soms wordt er door gemeenten gedoogd, bijvoorbeeld in gevallen van parkbewoners die nergens anders heen kunnen. Ook zijn er parken die een vergunning aanvragen om een deel van hun accommodaties te bestemmen voor permanente bewoning. Dit is echter een complex en langdurig proces met geen garantie op succes.

Conclusie:

De droom van permanent wonen op een vakantiepark blijft voor velen een illusie. De wet- en regelgeving is duidelijk en gericht op het behoud van de recreatieve functie van deze parken. Wie toch permanent op een vakantiepark wil wonen, dient zich grondig te informeren over de geldende regels en de mogelijkheden tot legalisering. Het is raadzaam om contact op te nemen met de betreffende gemeente en zich te laten adviseren door een jurist gespecialiseerd in ruimtelijke ordening. Een impulsieve aankoop zonder gedegen onderzoek kan leiden tot teleurstelling en juridische problemen.