Is er nog siësta in Spanje?

Is de siësta nog steeds een Spaanse traditie? Een middagdutje met een twist.

De romantiek van de Spaanse siësta, de middagdutje die de hete middagzon trotseert, is een beeld dat diepgeworteld zit in het collectieve bewustzijn. Maar klopt dit beeld nog wel in het moderne Spanje? Het korte antwoord is: ja, maar met nuances. De traditionele, verplichte siësta, waar winkels en bedrijven massaal de deuren sloten tussen twee en vijf uur, is grotendeels verdwenen. De economische realiteit van een 24/7 samenleving laat dat simpelweg niet meer toe.

Toch is de siësta niet geheel uitgestorven. In veel, vooral kleinere en meer rurale, delen van Spanje, blijft een tragere levensstijl rond de middag gehandhaafd. Hoewel niet alle bedrijven sluiten, is het gebruikelijk dat de activiteit afneemt. Veel mensen nemen een korte pauze, sommigen een dutje, anderen lunchen uitgebreid met familie. Dit is geen formeel vastgestelde siësta, maar eerder een cultureel geconditioneerde vertraging van het ritme.

De impact van de siësta is vooral merkbaar in de structuur van de dag. Het laat zich niet alleen voelen in de rustigere middaguren, maar ook in het avondeten. De uitgebreide, gezamenlijke avondmaaltijd rond 21:00 uur of later, is onlosmakelijk verbonden met de siësta-cultuur. De lange pauze in de middag maakt plaats voor een laat diner, een belangrijke sociale gebeurtenis waar familie en vrienden samenkomen. Deze nadruk op gezamenlijkheid, op langzaam genieten van eten en gezelschap, is een overblijfsel van de siësta-traditie die nog steeds sterk aanwezig is in de Spaanse cultuur.

De afname van de traditionele siësta is dus geen verdwijning van een cultuur, maar een aanpassing. Het is een evolutie naar een flexibeler vorm van middagrust, geïntegreerd in een levensstijl die steeds meer beïnvloed wordt door internationale trends. De kern van de siësta – de nadruk op een tragere levensstijl, een pauze in de dag om op te laden en te genieten van gezamenlijkheid – blijft echter een belangrijk onderdeel van het Spaanse karakter, hoewel het zich anders uit dan in de romanticizerende voorstellingen van weleer. In plaats van een strikte regel, is het tegenwoordig eerder een subtiele, maar voelbare aanwezigheid, een ritme van leven dat nog steeds de dag vormgeeft.