Is hebben een sterk of zwak werkwoord?

Hebben: Sterk, zwak of toch iets ertussenin?

De vraag of “hebben” een sterk of zwak werkwoord is, lijkt eenvoudig, maar het antwoord is genuanceerder dan je misschien denkt. De traditionele indeling in sterke en zwakke werkwoorden is gebaseerd op hoe de verleden tijd en het voltooid deelwoord gevormd worden. Sterke werkwoorden veranderen de klinker in de stam (denk aan “zingen” – “zong” – “gezongen”), terwijl zwakke werkwoorden een suffix toevoegen, meestal “-de” of “-te” (zoals “werken” – “werkte” – “gewerkt”).

“Hebben” lijkt op het eerste gezicht een zwak werkwoord. De verleden tijd “had” en het voltooid deelwoord “gehad” worden immers gevormd met een suffix. Echter, de stam verandert ook: van “heb” naar “had”. Deze klankverandering, hoewel subtiel, doet denken aan de klinkerwisseling bij sterke werkwoorden.

Daarom wordt “hebben” soms beschouwd als een half-onregelmatig of gemengd werkwoord. Het combineert kenmerken van zowel sterke als zwakke werkwoorden. Deze categorie omvat ook andere werkwoorden zoals “brengen” (bracht, gebracht), “denken” (dacht, gedacht) en “zoeken” (zocht, gezocht).

De indeling in sterke, zwakke en half-onregelmatige werkwoorden is een hulpmiddel om de vervoeging van Nederlandse werkwoorden te begrijpen. Het is echter geen absolute wetmatigheid. “Hebben”, met zijn hybride karakter, illustreert de complexiteit en de nuances van de Nederlandse taal. Het past niet perfect in één hokje, en dat maakt het juist zo interessant. Het benadrukt dat taal constant evolueert en dat rigide classificaties soms tekortschieten.