Hoe kan ik controleren of ChatGPT is gebruikt?

ChatGPT-gebruik bij studenten: een haast ondetecteerbaar probleem?

De opkomst van krachtige taalmodellen als ChatGPT heeft een nieuwe uitdaging gecreëerd voor het onderwijs. Studenten kunnen ChatGPT inzetten om opdrachten te genereren, waardoor de vraag rijst: hoe kunnen docenten controleren of een ingeleverde tekst door een AI is geschreven? Het antwoord is helaas minder geruststellend dan men zou hopen.

Op dit moment is het bijna onmogelijk om betrouwbaar vast te stellen of een student gebruik heeft gemaakt van ChatGPT voor het schrijven van een tekst. De traditionele methoden die gebruikt worden voor plagiaatdetectie zijn simpelweg niet toegerust om deze nieuwe vorm van academische oneerlijkheid aan te pakken.

Waarom is dat zo? Plagiaatdetectoren, zoals Turnitin en Copyscape, werken door ingeleverde teksten te vergelijken met een enorme database van bestaande bronnen – boeken, artikelen, websites, en zelfs eerder ingeleverde papers. Als een significant percentage van de tekst overeenkomt met een bestaande bron, wordt dit gemarkeerd als potentieel plagiaat.

Het probleem met ChatGPT is dat het juist originele tekst genereert. Het model is getraind op een enorme hoeveelheid data, maar creëert vervolgens nieuwe zinsstructuren, woordkeuzes en argumentaties. Dit betekent dat de output van ChatGPT per definitie niet zal overeenkomen met bestaande bronnen in de databases van plagiaatdetectoren. Met andere woorden, de tekst is “origineel” in de zin dat deze niet direct gekopieerd is.

Er zijn alternatieve methoden in ontwikkeling, vaak gebaseerd op het analyseren van de schrijfstijl. Deze methoden proberen bijvoorbeeld de complexiteit van de zinsstructuur, de consistentie van het vocabulaire en het gebruik van bepaalde formuleringen te analyseren om te bepalen of de tekst waarschijnlijk door een mens of een AI is geschreven.

Echter, deze methoden bevinden zich nog in een experimentele fase en zijn verre van perfect. Ze bieden geen garantie op een accurate detectie en kunnen gemakkelijk misleid worden. Een student kan bijvoorbeeld de door ChatGPT gegenereerde tekst aanpassen om de schrijfstijl menselijker te laten lijken, of zelf gebruik maken van meer complexe taal en zinsstructuren.

Kortom, de huidige realiteit is dat docenten grotendeels afhankelijk zijn van hun eigen expertise en intuïtie om te vermoeden of ChatGPT gebruikt is. Het analyseren van de inhoud, het stellen van vervolgvragen aan de student, en het beoordelen van de consistentie van de prestaties van de student kunnen indicaties geven.

De discussie over de ethische implicaties van ChatGPT in het onderwijs is volop gaande. Het is duidelijk dat het onderwijsveld moet evolueren om deze nieuwe uitdaging aan te gaan. Dit omvat niet alleen het ontwikkelen van betere detectiemethoden, maar ook het heroverwegen van de aard van opdrachten en de manier waarop kennis wordt getoetst. De focus moet liggen op het stimuleren van kritisch denken, probleemoplossend vermogen en creativiteit, vaardigheden die moeilijker te simuleren zijn door AI. De toekomst van het onderwijs in het tijdperk van AI vereist een proactieve en doordachte aanpak.