Kan de politie zien waar je bent?

Kan de politie zien waar je bent? De rol van AML bij 112-oproepen

De vraag of de politie kan zien waar je bent, is complexer dan een simpel ja of nee. Het antwoord hangt sterk af van de situatie en de gebruikte technologie. Terwijl totale locatie-tracking zonder wettelijke basis verboden is, delen veel apparaten automatisch locatiegegevens in noodsituaties. Een belangrijk voorbeeld hiervan is de rol van Advanced Mobile Location (AML) bij 112-oproepen.

De Landelijke Meldkamer Samenwerking (LMS) bevestigt dat bij een 112-oproep vanaf een Android-toestel de locatie automatisch wordt gedeeld via AML. Dit systeem, ingebouwd in moderne smartphones, verzendt de GPS-coördinaten van de beller direct naar de meldkamer, zonder dat de gebruiker hiervoor extra handelingen hoeft uit te voeren. Dit levert een aanzienlijk voordeel op: de hulpdiensten ontvangen direct en nauwkeurig de locatie van de persoon die hulp nodig heeft, wat cruciaal is bij tijdgevoelige situaties zoals een hartinfarct of een ernstig ongeval. De snelheid en precisie waarmee de locatie wordt gedeeld, kunnen levens redden.

Het is echter belangrijk om te benadrukken dat AML alleen actief is bij een 112-oproep. De politie kan niet zomaar de locatie van een individu volgen zonder een wettelijke basis, zoals een gerechtelijk bevel. Het gebruik van AML is strikt gereguleerd en valt onder de privacywetgeving. De verzamelde locatiegegevens worden alleen gebruikt voor het beantwoorden van noodoproepen en worden niet opgeslagen voor andere doeleinden.

De situatie is anders bij iOS-apparaten. Hoewel Apple ook mogelijkheden biedt voor locatiedeling bij noodoproepen, is de implementatie anders dan bij Android en minder gestandaardiseerd. De betrouwbaarheid en nauwkeurigheid van locatiegegevens bij een 112-oproep vanaf een iPhone kunnen dus variëren.

Naast AML spelen andere factoren een rol in de mogelijkheid van de politie om een locatie te achterhalen. Afhankelijk van het misdrijf, kunnen ze bijvoorbeeld gebruikmaken van camerabeelden, getuigenverklaringen of cellocatiegegevens (met een wettelijke basis). Deze methoden zijn echter vaak minder nauwkeurig en vereisen meer tijd dan de directe locatiedeling via AML.

Kortom, terwijl de politie in sommige gevallen wel degelijk de locatie van iemand kan achterhalen, gebeurt dit alleen onder strikte wettelijke voorwaarden en met respect voor de privacy. AML is een nuttig hulpmiddel in noodsituaties, maar biedt geen mogelijkheid tot willekeurige locatie-tracking. De privacy van burgers blijft hierbij een essentieel element.