Hoe komt het dat kleding statisch is?

De knetterende kledingkast: Waarom wordt kleding statisch?

Dat vervelende geknetter als je je trui uittrekt, die rok die hardnekkig aan je benen blijft plakken: statische elektriciteit in kleding is een bekend fenomeen. Maar hoe ontstaat die elektrische lading eigenlijk?

De boosdoener is wrijving. Stel je voor: je loopt rond in een synthetische broek. Met elke beweging schuurt de stof tegen je huid, tegen andere kledingstukken en tegen de bekleding van bijvoorbeeld je stoel. Tijdens deze interactie wrijven atomen van de verschillende materialen tegen elkaar. Hierbij worden elektronen, de negatief geladen deeltjes in een atoom, overgedragen van het ene materiaal naar het andere.

Sommige materialen staan makkelijker elektronen af, terwijl andere ze juist graag opnemen. Synthetische stoffen zoals polyester, acryl en nylon staan erom bekend makkelijk elektronen te verliezen. Wanneer dit gebeurt, blijft de stof achter met een positieve lading (te weinig elektronen). Het materiaal dat de elektronen opneemt, krijgt daarentegen een negatieve lading (te veel elektronen).

Deze ongelijke verdeling van elektrische lading is de bron van statische elektriciteit. Tegengestelde ladingen trekken elkaar aan, wat verklaart waarom je kleding soms aan je lichaam blijft plakken. Gelijke ladingen stoten elkaar af, wat resulteert in dat knetterende geluid en soms zelfs kleine vonkjes. Dit is de ontlading die plaatsvindt wanneer de overtollige elektronen van het negatief geladen materiaal terugspringen naar het positief geladen materiaal om het evenwicht te herstellen.

De droger is een ware broedplaats voor statische elektriciteit. De combinatie van wrijving, warmte en een droge omgeving zorgt ervoor dat kledingstukken flink geladen kunnen raken. De warmte verhoogt de mobiliteit van de elektronen, waardoor ze makkelijker overspringen. De droge lucht werkt als een isolator, waardoor de opgebouwde lading niet makkelijk weg kan lekken.

Dus, de volgende keer dat je kleding knettert en plakt, weet je dat het allemaal te maken heeft met de onzichtbare dans van elektronen, getriggerd door wrijving en versterkt door een droge omgeving.