Hoe vaak kan je een longtransplantatie krijgen?

Een tweede kans op ademhalen: Hoeveel longtransplantaties zijn mogelijk?

Een longtransplantatie is een ingrijpende, levensverlengende operatie waarbij ernstig zieke longen worden vervangen door gezonde donorlongen. Het is een laatste redmiddel, enkel aangeboden wanneer conservatieve behandelingen, zoals medicatie en zuurstoftherapie, onvoldoende effect hebben en de kwaliteit van leven ernstig is aangetast. Maar hoe vaak kan een patiënt deze ingreep ondergaan? Het korte antwoord is: in de meeste gevallen slechts één keer.

De reden hiervoor is tweeledig: de schaarste aan donorlongen en de toenemende risico’s bij herhaalde transplantaties.

Schaarste aan donororganen: De wachtlijst voor longtransplantaties is wereldwijd lang en de beschikbaarheid van geschikte donorlongen is beperkt. Een tweede transplantatie betekent opnieuw wachten op een geschikte donor, een periode die weken, maanden of zelfs jaren kan duren, terwijl de patiënt worstelt met zijn of haar toenemende ziekte. Deze wachttijd is vaak gepaard met aanzienlijke risico’s en een verslechterende gezondheidstoestand.

Verhoogde risico’s bij hertransplantatie: Een tweede longtransplantatie brengt aanzienlijk grotere risico’s met zich mee dan de eerste. Het immuunsysteem is na de eerste transplantatie al belast en moet opnieuw worden onderdrukt om afstoting van de nieuwe longen te voorkomen. Dit verhoogt de kans op infecties, het ontwikkelen van lymfomen en andere complicaties. De chirurgische ingreep zelf is complexer en risicovoller bij een tweede transplantatie, omdat de chirurg te maken heeft met littekenweefsel en mogelijk adhesies (verklevingen) in de borstholte. De kans op complicaties zoals infecties, bloedstolsels en nierfalen is beduidend hoger.

Uitzonderingen: Hoewel zeer zeldzaam, zijn er uitzonderlijke gevallen waarin een patiënt een tweede longtransplantatie kan ondergaan. Dit is meestal alleen het geval wanneer de eerste transplantatie mislukt is door een specifieke, behandelbare oorzaak, zoals een infectie die met antibiotica kan worden aangepakt. In zulke omstandigheden wordt de mogelijkheid van een hertransplantatie zorgvuldig afgewogen, rekening houdend met de algehele gezondheid van de patiënt en de risico’s versus de potentiële voordelen.

Conclusie: Een longtransplantatie is een enorme ingreep met grote risico’s, en een tweede transplantatie vergroot die risico’s aanzienlijk. De beschikbaarheid van donorlongen is een andere belangrijke beperkende factor. Hoewel theoretisch een tweede transplantatie mogelijk is, is dit in de praktijk een zeldzaamheid, gereserveerd voor uitzonderlijke omstandigheden en na een grondige evaluatie van de patiënt’s gezondheid en de potentiële risico’s. De focus ligt altijd op het maximaliseren van het succes van de eerste transplantatie.