Kan een te snel werkende schildklier kwaad?

0 weergave

Een te snelle schildklier produceert een overmaat aan schildklierhormonen, wat diverse klachten kan veroorzaken zoals hartkloppingen, overmatig zweten, gewichtsverlies en nervositeit. Dit wordt vaak veroorzaakt door de ziekte van Graves en is behandelbaar met medicatie, radioactief jodium of chirurgie.

Opmerking 0 leuk

De Hyperactieve Schildklier: Wanneer Snel Te Snel Is

De schildklier, een klein vlindervormig orgaan in de hals, speelt een cruciale rol in ons metabolisme. Door de productie van schildklierhormonen reguleert ze onder andere onze hartslag, lichaamstemperatuur en energieverbruik. Wanneer de schildklier echter op hol slaat en een overschot aan deze hormonen produceert, spreken we van een te snel werkende schildklier, ook wel hyperthyreoïdie genoemd. Dit klinkt misschien in eerste instantie niet alarmerend, maar de gevolgen van deze aandoening kunnen aanzienlijk zijn.

Wanneer het lichaam op overtoeren draait

Een teveel aan schildklierhormonen stuurt het lichaam als het ware in de overdrive. Dit resulteert in een breed scala aan symptomen, die individueel sterk kunnen variëren. Sommige mensen ervaren slechts milde klachten, terwijl anderen er flink onder lijden. Tot de meest voorkomende symptomen behoren:

  • Hartkloppingen en een versnelde hartslag: Het hart moet harder werken om de verhoogde metabolische activiteit te ondersteunen.
  • Overmatig zweten: Het lichaam probeert de verhoogde lichaamstemperatuur te reguleren.
  • Gewichtsverlies ondanks normale of verhoogde eetlust: Het lichaam verbrandt meer calorieën dan normaal.
  • Nervositeit, angst en prikkelbaarheid: De hormonen beïnvloeden het zenuwstelsel.
  • Trillen van de handen: Een gevolg van de overstimulatie van de spieren.
  • Vermoeidheid en spierzwakte: Paradoxaal genoeg kan een te snel werkende schildklier juist tot vermoeidheid leiden.
  • Slaapproblemen: De verhoogde activiteit in het lichaam bemoeilijkt het inslapen en doorslapen.
  • Diarree of vaker naar het toilet moeten: De spijsvertering wordt versneld.
  • Menstruatieproblemen bij vrouwen: De hormonale disbalans kan de menstruatiecyclus verstoren.

De Ziekte van Graves als belangrijkste boosdoener

De meest voorkomende oorzaak van hyperthyreoïdie is de ziekte van Graves, een auto-immuunziekte waarbij het lichaam antistoffen aanmaakt die de schildklier stimuleren tot overproductie van hormonen. Andere oorzaken kunnen zijn:

  • Toxische multinodulaire struma (een vergrote schildklier met knobbels): Deze knobbels kunnen onafhankelijk schildklierhormonen produceren.
  • Toxisch adenoom (een enkele overactieve knobbel in de schildklier): Net als bij de multinodulaire struma produceert deze knobbel overmatig hormonen.
  • Schildklierontsteking (thyroïditis): Tijdens de ontsteking kunnen opgeslagen hormonen vrijkomen in het bloed.
  • Overmatig gebruik van schildklierhormoonmedicatie: In sommige gevallen kan een te hoge dosis van schildklierhormoonmedicatie leiden tot hyperthyreoïdie.

De noodzaak van behandeling

Het is belangrijk om een te snel werkende schildklier te behandelen. Onbehandeld kan hyperthyreoïdie leiden tot ernstige complicaties, zoals:

  • Hartproblemen: Hartritmestoornissen, hartfalen en verhoogd risico op een beroerte.
  • Osteoporose: Versnelde botafbraak, waardoor het risico op botbreuken toeneemt.
  • Oogproblemen (Graves’ oftalmopathie): Deze aandoening kan leiden tot droge ogen, gezwollen oogleden en zelfs gezichtsverlies.
  • Thyreotoxische crisis (thyroid storm): Een levensbedreigende aandoening die wordt gekenmerkt door een plotselinge en extreme verergering van de symptomen.

De weg naar herstel

Gelukkig is hyperthyreoïdie in de meeste gevallen goed te behandelen. De behandelmethoden zijn afhankelijk van de oorzaak en de ernst van de aandoening, en kunnen bestaan uit:

  • Medicatie: Bètablokkers om de symptomen te verlichten en antithyreoïden om de hormoonproductie te remmen.
  • Radioactief jodium: Dit wordt door de schildklier opgenomen en vernietigt een deel van het schildklierweefsel, waardoor de hormoonproductie afneemt.
  • Chirurgie (thyreoïdectomie): Hierbij wordt de gehele schildklier of een deel ervan verwijderd.

Het is essentieel om bij vermoeden van een te snel werkende schildklier een arts te raadplegen. Een vroege diagnose en behandeling kunnen helpen om de symptomen te verlichten en ernstige complicaties te voorkomen. Laat u informeren over de verschillende behandelopties en kies samen met uw arts de meest geschikte aanpak voor uw situatie. Een hyperactieve schildklier is zeker geen onschuldige aandoening, maar met de juiste behandeling kan een kwalitatief hoogstaand leven weer mogelijk worden.