Wat zijn de 4 belangrijkste medicijnen voor hartfalen?

De Vier Pijlers van Hartfalen Therapie: Meer dan alleen ACE-remmers

Hartfalen, een aandoening waarbij het hart niet meer voldoende bloed rondpompt, vereist een multidisciplinaire aanpak. Hoewel er vele medicijnen beschikbaar zijn, vormen vier klassen de hoeksteen van de behandeling: ACE-remmers, bètablokkers, aldosteronreceptorantagonisten (MRAs) en SGLT2-remmers. De keuze en combinatie van deze medicijnen is afhankelijk van de individuele patiënt en de ernst van het hartfalen. Laten we deze vier pijlers nader bekijken:

1. ACE-remmers (Angiotensine Converting Enzyme inhibitors): Deze medicijnen remmen de productie van angiotensine II, een hormoon dat de bloedvaten vernauwt en de bloeddruk verhoogt. Door de vernauwing van de bloedvaten te verminderen en de bloeddruk te verlagen, verlicht een ACE-remmer de belasting op het hart en verbetert de pompfunctie. Ze vertragen bovendien de progressie van hartfalen en verminderen de kans op sterfte. Bijwerkingen kunnen zijn hoesten en een verhoogde kans op hyperkaliëmie (een te hoog kaliumgehalte in het bloed).

2. Bètablokkers: Deze medicijnen vertragen de hartslag en verminderen de kracht van de hartslag. Dit verlaagt de zuurstofbehoefte van het hart, wat vooral belangrijk is bij patiënten met ischemische hartziekte (vernauwing van de kransslagaders). Bètablokkers verminderen ook de kans op plotselinge hartdood en verbeteren de symptomen van hartfalen. Een geleidelijke opbouw van de dosering is essentieel, aangezien bijwerkingen zoals vermoeidheid en duizeligheid kunnen optreden.

3. Aldosteronreceptorantagonisten (MRAs): Aldosteron is een hormoon dat de vochthuishouding en de bloeddruk reguleert. Bij hartfalen produceert het lichaam vaak te veel aldosteron, wat leidt tot vochtretentie en een verergering van de symptomen. MRAs blokkeren de werking van aldosteron, waardoor vochtretentie wordt verminderd en de bloeddruk wordt verlaagd. Ze verbeteren de overlevingskans bij patiënten met ernstig hartfalen. Belangrijke bijwerkingen zijn hyperkaliëmie en een verhoogd risico op nierfalen.

4. SGLT2-remmers (Sodium-glucose cotransporter 2 inhibitors): Deze relatief nieuwe klasse van medicijnen verlaagt de bloedsuikerspiegel en vermindert vochtretentie. Studies hebben aangetoond dat SGLT2-remmers de symptomen van hartfalen verbeteren, de ziekenhuisopnames verminderen en de overlevingskans verhogen, zelfs bij patiënten zonder diabetes. Mogelijke bijwerkingen omvatten hypoglykemie (lage bloedsuikerspiegel) en urogenitale infecties.

Conclusie:

De behandeling van hartfalen is complex en vereist een individuele benadering. Deze vier medicijnklassen vormen de basis van een effectieve therapie, maar andere medicijnen zoals diuretica (plasmiddelen) en ARNI’s (een combinatie van ACE-remmer en neprilysine-remmer) kunnen ook een belangrijke rol spelen. Consultatie met een cardioloog is essentieel voor de juiste diagnose en het opstellen van een gepersonaliseerd behandelplan. Zelfmedicatie is ten strengste af te raden.