Welke vorm ijzer is het best opneembaar?

1 weergave

Heemijzer, goed voor 10% van de ijzerinname via voeding, wordt efficiënter opgenomen dan non-heemijzer (90%). Een runderlapje van 70 gram bevat bijvoorbeeld slechts 1,2 milligram heemijzer tegenover 0,6 milligram non-heemijzer, wat de lagere opname van ijzer uit veel voedingsmiddelen illustreert.

Opmerking 0 leuk

Welke Vorm Ijzer Wordt Het Best Opgenomen? Een Diepere Duik in Heemijzer en Non-Heemijzer

IJzer is een essentieel mineraal voor ons lichaam. Het speelt een cruciale rol in de aanmaak van rode bloedcellen, het transport van zuurstof, en een gezonde energiehuishouding. Echter, niet alle ijzer is gelijk, en de vorm waarin we ijzer consumeren heeft een grote invloed op hoeveel ons lichaam er daadwerkelijk van kan benutten. De twee belangrijkste vormen van ijzer die we via onze voeding binnenkrijgen zijn heemijzer en non-heemijzer. Laten we eens kijken welke van de twee de beste keuze is voor een optimale ijzeropname.

Zoals de statistieken laten zien, vertegenwoordigt non-heemijzer maar liefst 90% van de totale ijzerinname via onze voeding. Daarentegen maakt heemijzer slechts ongeveer 10% uit van de ijzer die we consumeren. Interessant genoeg is het juist die kleine 10% die een groter effect heeft.

Heemijzer: De Kampioen van de Opname

Heemijzer, afkomstig van dierlijke producten zoals vlees (rund, gevogelte, vis) en organen, wordt aanzienlijk beter opgenomen door het lichaam dan non-heemijzer. Dit komt doordat heemijzer gebonden is aan hemoglobine en myoglobine, eiwitten die het transport en de opslag van zuurstof in respectievelijk bloed en spieren mogelijk maken. Deze binding beschermt het ijzer tijdens de spijsvertering, waardoor het minder gevoelig is voor de invloed van andere stoffen in de maag en darmen.

Non-Heemijzer: Uitdagingen en Oplossingen

Non-heemijzer vinden we in plantaardige bronnen zoals bladgroenten (spinazie, boerenkool), peulvruchten (linzen, bonen), volkoren granen en noten. Hoewel deze voedingsmiddelen rijk zijn aan ijzer, wordt het non-heemijzer erin minder efficiënt opgenomen. Dit komt doordat de opname van non-heemijzer sterk wordt beïnvloed door andere stoffen in de voeding, zowel stimulerend als remmend.

De invloed van Voeding

  • Stimulerende factoren: Vitamine C is de bekendste bevorderaar van non-heemijzeropname. Het omzetten van ferric (Fe3+) naar ferrous (Fe2+) ijzer, de vorm die makkelijker wordt opgenomen, is de sleutel. Combineer daarom plantaardige ijzerbronnen altijd met vitamine C-rijke voedingsmiddelen zoals citrusvruchten, paprika of broccoli.
  • Remmende factoren: Fytaten (in granen, zaden en noten), tannines (in thee en koffie) en calcium kunnen de opname van non-heemijzer belemmeren. Probeer deze producten dus niet tegelijkertijd met ijzerrijke maaltijden te consumeren.

Een voorbeeld ter Illustratie

Een runderlapje van 70 gram bevat ongeveer 1,2 milligram heemijzer en 0,6 milligram non-heemijzer. Hoewel de hoeveelheid heemijzer in dit geval hoger is, is de opname van heemijzer efficiënter, waardoor het bijdraagt aan een betere ijzerstatus. Dit benadrukt het belang van het begrijpen van de verschillende ijzervormen en de factoren die hun opname beïnvloeden.

Conclusie

Hoewel heemijzer over het algemeen beter wordt opgenomen dan non-heemijzer, is het belangrijk om een gevarieerd dieet te volgen dat beide vormen van ijzer bevat. Door heemijzerrijke voedingsmiddelen op te nemen en non-heemijzerrijke voedingsmiddelen te combineren met vitamine C, kun je de ijzeropname optimaliseren en een tekort voorkomen. Vergeet niet om rekening te houden met de remmende factoren en deze op de juiste manier te managen voor een optimale ijzerbenutting. Raadpleeg bij twijfel altijd een diëtist of arts voor persoonlijk advies.