Ile najdłużej żył człowiek bez jedzenia?

16 wyświetlenia

Angus Barbieri w 1965 roku ustanowił rekord głodówki, wytrzymawszy 382 dni bez pobierania pokarmu. Poddając się rygorystycznemu eksperymentowi pod opieką medyczną, stracił 125 kilogramów, czerpiąc energię z własnych zasobów tłuszczowych.

Sugestie 0 polubienia

Granice ludzkiej wytrzymałości: Czy rok bez jedzenia to możliwe? Przypadek Angusa Barbieri.

Historia Angusa Barbieri, Szkota, który w 1965 roku pościł przez 382 dni, to fascynujący, choć kontrowersyjny przykład ludzkich możliwości adaptacyjnych. Barbieri, ważący początkowo ponad 200 kilogramów, poddał się dobrowolnej głodówce pod ścisłą kontrolą lekarzy w Maryfield Hospital w Dundee, Szkocja. Jego celem była radykalna utrata wagi, a efekt – 125 kilogramów mniej po ponad roku bez jedzenia – wydaje się wręcz niewiarygodny.

Choć przypadek Barbieri trafił do Księgi Rekordów Guinnessa i stał się przedmiotem licznych publikacji naukowych, warto spojrzeć na niego z krytycznym okiem. Współczesne standardy medyczne i etyczne nie pozwoliłyby na przeprowadzenie podobnego eksperymentu. Kluczowym elementem sukcesu (jeśli można tak to nazwać) Barbieri była jego ekstremalna otyłość. Jego organizm dysponował ogromnymi rezerwami tkanki tłuszczowej, które posłużyły jako źródło energii przez tak długi okres. Dodatkowo, Barbieri przyjmował suplementy witaminowe i mineralne, a także elektrolity, co minimalizowało ryzyko wystąpienia poważnych niedoborów. Regularnie monitorowano jego stan zdrowia, a lekarze byli gotowi przerwać eksperyment w każdej chwili.

Niezwykła wytrzymałość Barbieri nie powinna być traktowana jako dowód na to, że długotrwała głodówka jest bezpieczna czy wręcz korzystna. Przeciwnie, pozbawienie organizmu pokarmu na tak długi okres niesie za sobą ogromne ryzyko powikłań, w tym uszkodzenia narządów wewnętrznych, zaburzeń metabolicznych i problemów psychicznych. Współczesna nauka skupia się na zdrowych i zrównoważonych metodach odchudzania, a ekstremalne przypadki, takie jak historia Barbieri, powinny służyć przede wszystkim jako przestroga i punkt wyjścia do refleksji nad granicami ludzkiej fizjologii, a nie jako inspiracja do naśladowania. Współcześnie, zamiast drastycznych głodówek, zaleca się konsultacje z dietetykiem i lekarzem w celu ustalenia indywidualnego planu żywieniowego i aktywności fizycznej, który pozwoli osiągnąć zdrową wagę w bezpieczny sposób.