Jak długo żyją osoby chore na schizofrenię?

Schizofrenia a długość życia: Cichy zabójca w cieniu statystyk

Schizofrenia, choroba, o której wciąż krąży wiele mitów i stereotypów, to nie tylko trudność w odróżnianiu rzeczywistości od fikcji. To także poważne obciążenie dla organizmu, które znacząco wpływa na długość życia osób dotkniętych tą przypadłością. Szacuje się, że życie chorego na schizofrenię może być krótsze nawet o 10-20 lat w porównaniu do ogólnej populacji. Ta alarmująca statystyka powinna skłonić do głębszego zastanowienia się nad przyczynami i konsekwencjami tego stanu rzeczy.

W Polsce, jak wynika z danych epidemiologicznych, na schizofrenię choruje od 335 do 385 tysięcy osób. Porównując tę liczbę z występowaniem innych chorób przewlekłych, takich jak cukrzyca czy nadciśnienie, uderza nas skala problemu. Co więcej, uderzająca jest również wysoka liczba osób niezdiagnozowanych. To tragiczna sytuacja, ponieważ brak diagnozy oznacza brak dostępu do specjalistycznej pomocy, leczenia i wsparcia, które mogą znacząco poprawić jakość życia i wpłynąć na jego długość.

Co stoi za skracaniem życia osób chorych na schizofrenię?

Przyczyny skróconej długości życia są złożone i wielowymiarowe. Nie ograniczają się jedynie do samej choroby, ale obejmują szereg czynników:

• Wpływ leków: Leki antypsychotyczne, choć niezbędne w leczeniu schizofrenii, mogą powodować szereg skutków ubocznych, takich jak przyrost masy ciała, zaburzenia metaboliczne (np. cukrzyca), czy problemy z układem krążenia. Te powikłania, jeśli nie są monitorowane i odpowiednio leczone, mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych i skracać życie.
• Styl życia: Osoby z schizofrenią częściej prowadzą niezdrowy tryb życia. Statystycznie częściej palą papierosy, nadużywają alkoholu i innych substancji psychoaktywnych. Częściej też mają problemy z utrzymaniem zdrowej diety i aktywności fizycznej. Te zachowania, niezależnie od schizofrenii, negatywnie wpływają na zdrowie i długość życia.
• Problemy ze zdrowiem fizycznym: Osoby chore na schizofrenię są bardziej narażone na występowanie innych problemów zdrowotnych, takich jak choroby układu sercowo-naczyniowego, nowotwory czy infekcje. Często też napotykają trudności w dostępie do opieki medycznej, co utrudnia wczesne wykrycie i leczenie tych schorzeń.
• Samobójstwa: Niestety, samobójstwa są poważnym problemem wśród osób chorych na schizofrenię. Ryzyko samobójstwa jest znacznie wyższe niż w populacji ogólnej, szczególnie w okresach zaostrzenia objawów i w początkowych fazach choroby.
• Stygmatyzacja i wykluczenie społeczne: Stygmatyzacja choroby psychicznej, niestety wciąż silnie obecna w społeczeństwie, prowadzi do wykluczenia społecznego osób chorych na schizofrenię. Izolacja, brak wsparcia społecznego i trudności w znalezieniu pracy dodatkowo pogarszają sytuację życiową i zdrowotną.

Co można zrobić, aby poprawić sytuację?

Aby poprawić długość i jakość życia osób chorych na schizofrenię, konieczne jest podjęcie kompleksowych działań na wielu płaszczyznach:

• Wczesna diagnoza i leczenie: Im wcześniej zostanie postawiona diagnoza i wdrożone odpowiednie leczenie, tym większe szanse na kontrolowanie objawów choroby i minimalizowanie jej negatywnych skutków.
• Kompleksowa opieka medyczna: Oprócz leczenia psychiatrycznego, osoby chore na schizofrenię powinny mieć dostęp do regularnych badań kontrolnych i leczenia innych chorób, które mogą się pojawić.
• Wsparcie psychologiczne i społeczne: Terapia indywidualna, grupowa, wsparcie rodziny i bliskich, a także możliwość uczestnictwa w programach aktywizacji zawodowej i społecznej są niezwykle ważne dla poprawy jakości życia i integracji społecznej.
• Edukacja i walka ze stygmatyzacją: Konieczne jest prowadzenie szeroko zakrojonych działań edukacyjnych, które pomogą przełamać stereotypy i uprzedzenia wobec osób chorych psychicznie.
• Promocja zdrowego stylu życia: Osoby z schizofrenią powinny być zachęcane i wspierane w prowadzeniu zdrowego trybu życia, obejmującego aktywność fizyczną, zdrową dietę i unikanie używek.

Schizofrenia to poważna choroba, która wpływa nie tylko na psychikę, ale także na zdrowie fizyczne i długość życia. Poprzez wczesną diagnozę, kompleksową opiekę, wsparcie społeczne i walkę ze stygmatyzacją możemy znacząco poprawić jakość i długość życia osób dotkniętych tą chorobą. Nie możemy dłużej ignorować cichego zabójcy, który kryje się w cieniu statystyk. Potrzebne są systemowe zmiany i zaangażowanie nas wszystkich, aby osoby chore na schizofrenię mogły żyć pełnią życia.