ม้วยมรณ์ หมายถึงอะไร

ม้วยมรณ์: ความหมายและการใช้

ความหมาย

คำว่า “ม้วยมรณ์” เป็นคำกริยาในภาษาไทยที่หมายถึงอาการรู้สึกอับอาย ขายหน้า หรือไม่กล้าแสดงออกอย่างเต็มที่เนื่องจากความเขินอายหรือความหวาดกลัว โดยปกติแล้วความรู้สึกม้วยมรณ์จะเกิดขึ้นเมื่อบุคคลรู้สึกว่าตนเองกำลังถูกจับตามองหรือถูกวิพากวิจารณ์อยู่

ที่มาและรากศัพท์

คำว่า “ม้วยมรณ์” มีรากศัพท์มาจากคำว่า “ม้วย” ซึ่งหมายถึงการอยู่ในท่าหมอบหรือก้มตัวลงต่ำ และคำว่า “มรณ์” ซึ่งหมายถึงความตายหรือการดับสูญ เมื่อนำคำทั้งสองมารวมกัน จึงได้ความหมายโดยนัยว่าการอยู่ในสภาพที่รู้สึกอัปยศขายหน้า เหมือนกับคนที่กำลังหมอบลงเพื่อหลบซ่อนตัวเพราะความอับอาย

การใช้

คำว่า “ม้วยมรณ์” มักจะใช้ในบริบทต่อไปนี้

• ความเขินอาย: เมื่อบุคคลรู้สึกอับอายหรือเขินอายที่จะแสดงออกในที่สาธารณะ เช่น “เขาม้วยมรณ์จนไม่กล้าพูดในที่ประชุม”
• ความกลัว: เมื่อบุคคลรู้สึกกลัวหรือหวาดกลัวที่จะทำบางสิ่งเนื่องจากเกรงว่าจะผิดพลาดหรือถูกวิพากวิจารณ์ เช่น “เธอม้วยมรณ์จนไม่กล้าเข้าไปคุยกับคนที่แอบชอบ”
• ความรู้สึกด้อยค่า: เมื่อบุคคลรู้สึกด้อยค่าหรือไม่มั่นใจในตัวเอง ทำให้ไม่กล้าที่จะแสดงความคิดเห็นหรือแสดงออกอย่างเต็มที่ เช่น “เขาม้วยมรณ์เพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่เก่งเท่าคนอื่น”

ตัวอย่างการใช้

• “ฉันม้วยมรณ์จนไม่กล้าที่จะถามอาจารย์ในห้องเรียน”
• “เด็กน้อยม้วยมรณ์เมื่อถูกถามให้ร้องเพลงต่อหน้าคนเยอะๆ”
• “เขาเป็นคนขี้อายและม้วยมรณ์ง่าย ทำให้ไม่ค่อยพูดคุยกับใคร”

โดยสรุปแล้ว คำว่า “ม้วยมรณ์” หมายถึงอาการรู้สึกอับอาย ขายหน้า หรือไม่กล้าแสดงออกอย่างเต็มที่เนื่องจากความเขินอายหรือความหวาดกลัว เป็นคำที่ใช้กันทั่วไปในชีวิตประจำวันเพื่ออธิบายถึงสภาวะทางอารมณ์ของบุคคลที่รู้สึกไม่สบายใจหรือไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งต่างๆ