ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A , B ต่างกันยังไง

ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A กับ B: ความแตกต่างที่ควรรู้

ไข้หวัดใหญ่เป็นโรคติดเชื้อทางเดินหายใจที่เกิดจากเชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่ ซึ่งมีอยู่หลายสายพันธุ์ สายพันธุ์ที่พบมากที่สุดคือสายพันธุ์ A และ B แม้ว่าไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A และ B จะมีอาการคล้ายคลึงกัน แต่ความรุนแรงและการแพร่กระจายของโรคอาจแตกต่างกัน

อาการ

ไข้หวัดใหญ่ทั้งสายพันธุ์ A และ B มีอาการที่คล้ายคลึงกัน ได้แก่

• ไข้
• ไอ
• เจ็บคอ
• ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ
• ปวดหัว
• เหนื่อยล้า

โดยทั่วไปแล้ว ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A มักทำให้เกิดอาการที่รุนแรงกว่าสายพันธุ์ B และอาจรวมถึงอาการอื่นๆ เช่น คลื่นไส้ อาเจียน และท้องเสีย

ความรุนแรง

ความรุนแรงของไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A และ B อาจแตกต่างกันในแต่ละฤดูกาล ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A มักทำให้เกิดโรคที่รุนแรงกว่าสายพันธุ์ B และมีแนวโน้มที่จะทำให้เกิดอาการแทรกซ้อนที่ร้ายแรง เช่น ปอดบวมและหัวใจวาย

การแพร่กระจาย

ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A สามารถแพร่กระจายได้ง่ายกว่าสายพันธุ์ B โดยไวรัสนี้สามารถอยู่ในอากาศได้นานกว่าและสามารถแพร่เชื้อได้จากการสัมผัสกับละอองขนาดเล็กที่ติดเชื้อ ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A ยังสามารถแพร่กระจายได้จากสัตว์สู่คน เช่น จากนกและหมู

การวินิจฉัย

การวินิจฉัยไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A และ B อาจทำได้ยากเนื่องจากอาการคล้ายคลึงกัน การวินิจฉัยที่ถูกต้องจำเป็นต้องอาศัยการตรวจทางห้องปฏิบัติการ เช่น การตรวจแบบ PCR (Polymerase Chain Reaction)

การรักษา

การรักษาไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A และ B มักเป็นการรักษาตามอาการ ได้แก่

• ยาลดไข้และแก้ปวด
• ยาแก้ไอ
• การพักผ่อนอย่างเพียงพอ
• การดื่มน้ำมาก ๆ

ยาต้านไวรัส เช่น ทามิฟลู (Tamiflu) และรีเลนซา (Relenza) อาจมีประสิทธิภาพในการรักษาไข้หวัดใหญ่ แต่ควรใช้เฉพาะในกรณีที่มีอาการรุนแรงหรือผู้ที่มีความเสี่ยงสูงต่อการเกิดอาการแทรกซ้อน

การป้องกัน

วิธีที่ดีที่สุดในการป้องกันไข้หวัดใหญ่คือการฉีดวัคซีนทุกปี วัคซีนไข้หวัดใหญ่มีให้บริการทั้งสองสายพันธุ์ A และ B การล้างมือบ่อยๆ หลีกเลี่ยงการสัมผัสกับผู้ป่วย และปิดปากและจมูกเมื่อไอหรือจามก็สามารถช่วยลดการแพร่กระจายของไข้หวัดใหญ่ได้