Marker ใดที่ควรตรวจพบได้ตลอดเวลาในผู้ติดเชื้อไวรัสตับอักเสบบีเรื้อรัง

HBsAg: เครื่องหมายสำคัญของการติดเชื้อไวรัสตับอักเสบบีเรื้อรัง

การติดเชื้อไวรัสตับอักเสบบีเรื้อรังเป็นภาวะที่ร้ายแรงและอาจนำไปสู่โรคแทรกซ้อนต่างๆ เช่น ตับแข็งและมะเร็งตับ หนึ่งในเครื่องหมายสำคัญที่ใช้ในการวินิจฉัยและติดตามผู้ป่วยคือ HBsAg (Hepatitis B surface antigen) การตรวจพบ HBsAg ในเลือดบ่งชี้ว่ามีการติดเชื้อไวรัสตับอักเสบบีอยู่ และหากตรวจพบ HBsAg อย่างต่อเนื่องเป็นเวลานานกว่า 6 เดือน ก็จะถือว่าเป็นการติดเชื้อเรื้อรัง

HBsAg เป็นโปรตีนที่อยู่บนผิวของไวรัสตับอักเสบบี การตรวจพบ HBsAg ในเลือดแสดงว่าร่างกายมีไวรัสตับอักเสบบี และไวรัสกำลังแบ่งตัวและแพร่เชื้อได้ ดังนั้น HBsAg จึงเป็น marker ที่ควรตรวจพบได้ตลอดเวลาในผู้ติดเชื้อไวรัสตับอักเสบบีเรื้อรัง ตราบใดที่ยังไม่ได้รับการรักษาให้หายขาด หรือร่างกายยังไม่สามารถกำจัดไวรัสได้เอง

อย่างไรก็ตาม การตรวจพบ HBsAg เพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอต่อการประเมินสภาวะของผู้ป่วยได้อย่างครบถ้วน แพทย์จะพิจารณาผลการตรวจอื่นๆ ร่วมด้วย เช่น:

• HBV DNA: การตรวจหาปริมาณ DNA ของไวรัสตับอักเสบบี ช่วยประเมินปริมาณไวรัสในเลือดและความเสี่ยงในการเกิดโรคแทรกซ้อน
• ALT (Alanine aminotransferase): เป็นเอนไซม์ในตับ ระดับ ALT ที่สูงขึ้นบ่งชี้ว่าตับกำลังถูกทำลาย
• HBeAg (Hepatitis B e antigen): บ่งชี้ถึงการแบ่งตัวของไวรัสในระดับสูงและความสามารถในการแพร่เชื้อ
• Anti-HBs (Antibody to Hepatitis B surface antigen): การตรวจพบ Anti-HBs บ่งชี้ถึงภูมิคุ้มกันต่อไวรัสตับอักเสบบี ซึ่งอาจเกิดขึ้นได้จากการติดเชื้อแล้วหายเองหรือจากการฉีดวัคซีน

การตรวจติดตามระดับ HBsAg ร่วมกับการตรวจอื่นๆ ตามคำแนะนำของแพทย์เป็นสิ่งสำคัญ แพทย์จะใช้ข้อมูลเหล่านี้เพื่อประเมินความรุนแรงของโรค ความเสี่ยงในการเกิดโรคแทรกซ้อน และวางแผนการรักษาที่เหมาะสมสำหรับผู้ป่วยแต่ละราย ซึ่งอาจรวมถึงการใช้ยาต้านไวรัสเพื่อลดปริมาณไวรัสในเลือด ป้องกันการทำลายตับ และลดความเสี่ยงในการเกิดโรคแทรกซ้อนร้ายแรง

ดังนั้น หากคุณสงสัยว่าตนเองอาจติดเชื้อไวรัสตับอักเสบบี ควรปรึกษาแพทย์เพื่อรับการตรวจและวินิจฉัย และหากได้รับการวินิจฉัยว่าติดเชื้อเรื้อรัง การตรวจติดตามระดับ HBsAg และปัจจัยอื่นๆ อย่างสม่ำเสมอตามคำแนะนำของแพทย์เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งเพื่อสุขภาพตับในระยะยาว.