Hoe werkt conserveren in blik?

De bliksemsnelle reis van verse oogst naar blijvend genot: Hoe werkt conserveren in blik?

Conserven: een begrip dat synoniem staat met lange houdbaarheid en gemak. Van tomatenpuree tot tonijn, van bonen tot fruit: blikconserven vormen een onmisbaar onderdeel van onze voorraadkasten. Maar hoe wordt dit allemaal mogelijk gemaakt? Achter de ogenschijnlijk eenvoudige metaalverpakking schuilt een ingenieus proces dat bederf effectief tegengaat.

Het geheim zit hem in de combinatie van drie essentiële factoren: sterilisatie, luchtdichte verpakking en de beschermende eigenschappen van het blik zelf.

1. Sterilisatie: De strijd tegen micro-organismen.

Voordat het voedsel zelfs maar in de buurt van een blik komt, ondergaat het een grondige sterilisatie. Dit proces, vaak uitgevoerd met hittebehandeling (pasteurisatie of sterilisatie), elimineert vrijwel alle bacteriën, schimmels en gisten die verantwoordelijk zijn voor bederf. De temperatuur en duur van de behandeling hangen af van het type voedsel en de gewenste houdbaarheid. Sommige producten ondergaan een zogenaamde HTST (High Temperature Short Time) behandeling, waarbij ze kortstondig aan zeer hoge temperaturen worden blootgesteld. Andere methoden, zoals UHT (Ultra-High Temperature), garanderen een nog langere houdbaarheid.

2. Luchtdichte verpakking: De ondoordringbare barrière.

Eenmaal gesteriliseerd, wordt het voedsel snel en efficiënt in de blikken gevuld. De blikken zelf zijn strategisch ontworpen om lucht, en daarmee zuurstof, buiten te houden. Dit is cruciaal, want zuurstof is een belangrijke factor bij oxidatie, die leidt tot ranzig worden van vetten en verkleuring van producten. De afdichting van het blik, vaak gerealiseerd met een speciaal proces dat dubbel-afdichting of ‘seam sealing’ genoemd wordt, creëert een hermetisch afgesloten omgeving. Na het vullen wordt het blik afgesloten en ondergaat het vaak een extra proces om de lucht volledig te verwijderen.

3. Het blik: Een beschermende cocon.

Het blik zelf speelt een essentiële rol in het conserveren. Het materiaal biedt bescherming tegen:

• Licht: Licht kan reacties versnellen die de smaak, kleur en voedingswaarde van het voedsel aantasten.
• Zuurstof: Zoals eerder genoemd, voorkomt het blik oxidatie en het daarmee gepaard gaande bederf.
• Vochtverlies: Het blik zorgt voor een constante vochtigheid, wat de textuur en smaak van het voedsel ten goede komt.
• Mechanische beschadigingen: De robuuste verpakking beschermt de inhoud tegen schokken en indrukken tijdens transport en opslag.

Conclusie:

Conserveren in blik is een effectieve en efficiënte methode om voedsel langer houdbaar te maken zonder de toevoeging van conserveringsmiddelen. Door de combinatie van sterilisatie, luchtdichte verpakking en de beschermende eigenschappen van het blik, kunnen we maanden, zelfs jaren, genieten van de smaak en voedingswaarde van verse producten, ongeacht het seizoen. Het is een technologisch hoogstandje dat onze voedselvoorziening en -veiligheid aanzienlijk verbeterd heeft.