Wat is een gemiddeld salaris in Indonesië?

Het gemiddelde salaris in Indonesië: een complex beeld

Het bepalen van een “gemiddeld salaris” in Indonesië is een uitdaging. Het cijfer van €282,- per maand, gebaseerd op het Bruto Nationaal Inkomen (BNI) per hoofd van de bevolking in 2020, zoals aangehaald door de Wereldbank, geeft slechts een zeer ruw beeld van de economische realiteit. Dit cijfer weerspiegelt namelijk het nationale gemiddelde, dat sterk vertekend kan worden door een grote inkomensongelijkheid. De werkelijke salarissen variëren enorm afhankelijk van diverse factoren.

Factoren die het salaris beïnvloeden:

• Locatie: Salarissen in grote steden zoals Jakarta, Surabaya en Medan liggen aanzienlijk hoger dan in landelijke gebieden. De kosten van levensonderhoud spelen hierbij een belangrijke rol.
• Sector: De financiële sector, olie en gas, en bepaalde technologiebedrijven betalen over het algemeen hogere salarissen dan de landbouw, de textielindustrie of de informele sector.
• Opleiding en ervaring: Hoogopgeleide professionals met jarenlange ervaring verdienen aanzienlijk meer dan mensen met een lager opleidingsniveau of minder werkervaring.
• Functie: De specifieke functie binnen een bedrijf of organisatie heeft een grote invloed op het salarisniveau.
• Onderhandelingskracht: De onderhandelingspositie van een werknemer is bepalend voor het uiteindelijke salaris.

De informele sector: een belangrijke nuance:

Een aanzienlijk deel van de Indonesische economie bestaat uit de informele sector, waar geen officiële salarisadministratie plaatsvindt. Straatverkopers, kleine handelaars en dagloners vallen hier vaak onder. Het inkomen in deze sector is moeilijk te meten en wordt niet opgenomen in de officiële BNI-cijfers. Dit betekent dat het nationale gemiddelde een onderschatting kan zijn van het werkelijke gemiddelde inkomen van een deel van de bevolking.

Het minimumloon:

Indonesië kent een regionaal minimumloon, dat jaarlijks wordt vastgesteld door de regering en verschilt per provincie. Dit minimumloon geeft een indicatie van het laagste legaal te betalen salaris, maar representeert niet het gemiddelde salaris.

Conclusie:

In plaats van te spreken over één gemiddelde salaris, is het accurater te stellen dat de salarissen in Indonesië een zeer brede range beslaan, van zeer laag tot zeer hoog. Het BNI per hoofd van de bevolking biedt een algemene indicatie van de economische welvaart, maar geeft geen volledig beeld van de inkomensverdeling en de werkelijke salarissen binnen het diverse en complexe Indonesische economische landschap. Meer gedetailleerde onderzoeken naar sectorspecifieke salarissen en regionale verschillen zijn noodzakelijk voor een nauwkeuriger inzicht.