Hoe testen op neuropathie?

De weg naar een diagnose: Hoe wordt neuropathie getest?

Neuropathie, een aandoening die de zenuwen aantast, kan zich op diverse manieren manifesteren, variërend van lichte tintelingen tot ernstige pijn en verlies van functie. Een accurate diagnose is cruciaal voor een effectieve behandeling. Het diagnostisch proces is echter niet altijd eenvoudig en vereist een multidisciplinaire aanpak. Laten we eens kijken naar enkele belangrijke tests die worden gebruikt bij het opsporen van neuropathie.

De diagnose begint vaak met een grondig gesprek met de patiënt, waarbij de arts een gedetailleerde anamnese afneemt. Hierbij wordt ingezoomd op de aard, locatie en duur van de symptomen, eventuele medische voorgeschiedenis, medicijngebruik en levensstijl. Dit gesprek vormt de basis voor verdere diagnostische stappen.

Een belangrijk onderdeel van het lichamelijk onderzoek is de neurologische screening. De arts zal de reflexen, spierkracht en coördinatie testen. Hierbij wordt gekeken naar eventuele afwijkingen in de zenuwfunctie. Een vaak gebruikte en relatief simpele test is de monofilamenttest. Deze test is specifiek gericht op het vaststellen van de tastzin in de voeten, een veelvoorkomend symptoom bij neuropathie. Bij deze test wordt een dunne nylon draad (het monofilament) met een specifieke buigsterkte op verschillende plaatsen op de voetzool geplaatst. De patiënt, met gesloten ogen, moet aangeven wanneer hij of zij de aanraking voelt. De minimale druk die nodig is om de aanraking waar te nemen, geeft informatie over de ernst van de eventuele zenuwbeschadiging. Een verminderde of afwezige waarneming wijst op een mogelijke neuropathie. De gevoeligheid van de aanraking, gemeten met verschillende diktes monofilamenten, is een belangrijke indicator voor de mate van neuropathie.

Afhankelijk van de bevindingen tijdens het lichamelijk onderzoek en de monofilamenttest, kunnen verdergaande onderzoeken nodig zijn om de diagnose te bevestigen en de oorzaak van de neuropathie te achterhalen. Deze kunnen onder andere omvatten:

• Elektromyografie (EMG) en zenuwgeleidingsonderzoek (NGS): Deze tests meten de elektrische activiteit van spieren en zenuwen. Ze kunnen de snelheid en sterkte van zenuwimpulsen vaststellen, wat helpt bij het identificeren van de locatie en de ernst van zenuwbeschadiging.

• Bloedonderzoek: Om onderliggende medische aandoeningen uit te sluiten die neuropathie kunnen veroorzaken, zoals diabetes, vitaminetekorten of auto-immuunziekten.

• Biopsie van een zenuw: In sommige gevallen kan een kleine biopsie van een zenuw nodig zijn om de aard van de zenuwbeschadiging microscopisch te onderzoeken. Dit is echter een invasieve procedure die alleen wordt uitgevoerd als andere tests niet voldoende informatie opleveren.

• MRI-scan of CT-scan: Deze beeldvormende technieken kunnen helpen bij het identificeren van eventuele structurele afwijkingen die de zenuwen kunnen comprimeren.

Het diagnostische proces bij neuropathie is dus een combinatie van verschillende tests en klinische beoordelingen. De monofilamenttest vormt slechts een onderdeel van dit proces, maar is wel een waardevolle en relatief eenvoudige methode om de tastzin te evalueren en de ernst van een eventuele neuropathie te bepalen. Een vroege en accurate diagnose is cruciaal voor een tijdige en effectieve behandeling, waardoor verdere complicaties kunnen worden voorkomen.