Kun je longontsteking krijgen van schimmel?

1 weergave

Ja, schimmels kunnen longontsteking veroorzaken, een infectie die longweefsel ontsteekt. Naast bacteriën en virussen zijn schimmels een minder frequente, maar wel mogelijke oorzaak. De infectie ontstaat door inademing van schimmeldeeltjes, die vervolgens in de longen een ontstekingsproces op gang brengen.

Opmerking 0 leuk

Longontsteking door schimmels: een minder bekende, maar serieuze bedreiging

Longontsteking, een infectie die de longblaasjes ontsteekt en leidt tot ademhalingsproblemen, wordt vaak geassocieerd met bacteriën en virussen. Maar wist u dat ook schimmels deze ernstige aandoening kunnen veroorzaken? Hoewel minder frequent dan bacteriële of virale longontsteking, vormen schimmel-geïnduceerde longontstekingen (ook wel aspergillose, candidose, histoplasmose of coccidioidomycose genoemd, afhankelijk van de schimmelsoort) een serieuze bedreiging, vooral voor mensen met een verzwakt immuunsysteem.

De infectie ontstaat door het inademen van schimmeldeeltjes, microscopisch kleine sporen die overal in de omgeving voorkomen, zowel binnen als buiten. Deze sporen zijn meestal onschadelijk voor gezonde individuen, aangezien het immuunsysteem ze effectief kan bestrijden. Bij mensen met een verzwakt immuunsysteem, zoals patiënten met HIV/AIDS, kanker, diabetes of die organtransplantaties hebben ondergaan, of bij langdurig gebruik van immunosuppressiva, kan het immuunsysteem echter tekortschieten. De ingeademde schimmeldeeltjes kunnen zich dan in de longen vestigen en zich snel vermenigvuldigen, wat leidt tot een ontsteking van het longweefsel.

De symptomen van schimmelongontsteking lijken sterk op die van andere vormen van longontsteking: hoest (soms met bloedopgeven), koorts, kortademigheid, pijn op de borst en vermoeidheid. Echter, sommige schimmelinfecties kunnen zich ook subtiel manifesteren, met minder duidelijke symptomen, waardoor diagnose vertraging kan oplopen. Een accurate diagnose vereist vaak specifieke laboratoriumtests, zoals bloedonderzoek, sputumkweek en beeldvorming (bijvoorbeeld röntgenfoto’s of CT-scans van de borstkas).

De behandeling van schimmelongontsteking verschilt afhankelijk van de betrokken schimmelsoort en de ernst van de infectie. Antischimmelmiddelen zijn de hoeksteen van de behandeling en kunnen oraal of intraveneus worden toegediend. De duur van de behandeling varieert, en een langdurige therapie is vaak nodig om een volledige genezing te garanderen en recidieven te voorkomen.

Het voorkomen van schimmelongontsteking hangt sterk af van het beperken van blootstelling aan schimmeldeeltjes, vooral voor individuen met een verzwakt immuunsysteem. Goede ventilatie binnenshuis, het vermijden van vochtige ruimtes en het gebruik van luchtreinigers kunnen de blootstelling minimaliseren. Raadpleeg bij twijfel altijd een arts bij het optreden van longklachten, vooral als u een verzwakt immuunsysteem heeft. Een tijdige diagnose en behandeling zijn cruciaal voor een gunstig verloop van schimmelongontsteking.