Wat is de oorzaak van niet meer kunnen plassen?

De stille kwelling van de volle blaas: Oorzaken van urineretentie

Het onvermogen om te plassen, ook wel urineretentie genoemd, is een aandoening die aanzienlijk ongemak en zelfs ernstige gezondheidsproblemen kan veroorzaken. Het is belangrijk te begrijpen dat dit geen enkelvoudige oorzaak heeft, maar het resultaat kan zijn van diverse onderliggende factoren. Een acuut onvermogen kan plotseling optreden, terwijl chronische urineretentie zich geleidelijk ontwikkelt. In dit artikel richten we ons op de oorzaken van chronische urineretentie, een toestand gekenmerkt door onvolledige blaaslediging.

Chronische urineretentie ontstaat wanneer de blaas niet volledig kan ledigen. Dit gebrek aan volledige lediging is vaak het resultaat van een disbalans in de interactie tussen de blaasspier en de bekkenbodemspieren. We kunnen twee belangrijke mechanismen onderscheiden:

1. Zwakke blaasspier (Hypocontractiele blaas): De blaasspier, of detrusorspier, is de spier die verantwoordelijk is voor het samentrekken en ledigen van de blaas. Bij een zwakke blaasspier is deze spier niet krachtig genoeg om de urine volledig uit de blaas te persen. Dit kan verschillende oorzaken hebben, waaronder:

• Neurologische aandoeningen: Aandoeningen zoals multiple sclerose, Parkinson, diabetes en beroertes kunnen de zenuwen die de blaas controleren beschadigen, wat leidt tot een zwakke blaasspier.
• Medicatie: Bepaalde medicijnen, met name sommige anticholinergica en antihistaminica, kunnen bijwerkingen hebben die de blaasspier verzwakken.
• Obstructie: Een vernauwing van de urethra (de buis waardoor urine het lichaam verlaat) door bijvoorbeeld een prostaathyperplasie (vergroting van de prostaat bij mannen) of littekenweefsel kan de blaasspier extra belasten en verzwakken.
• Veroudering: Naarmate we ouder worden, kan de kracht van de blaasspier afnemen.

2. Overactieve bekkenbodemspieren: De bekkenbodemspieren ondersteunen de blaas en de urethra. Bij sommige individuen spannen deze spieren zich te veel aan, waardoor ze de urethra samendrukken en de uitstroom van urine belemmeren. Dit fenomeen wordt vaak aangeduid als bekkenbodemdysfunctie. Mogelijke oorzaken hiervan zijn:

• Chronische constipatie: Spanning tijdens de stoelgang kan de bekkenbodemspieren overbelasten.
• Angst en stress: Psychische spanning kan leiden tot een verhoogde spierspanning in de bekkenbodem.
• Chirurgische ingrepen: Sommige operaties in het bekkengebied kunnen de bekkenbodemspieren beschadigen.
• Idiopathisch: In sommige gevallen is de oorzaak van overactieve bekkenbodemspieren onbekend.

Gevolgen en behandeling:

Chronische urineretentie kan leiden tot diverse complicaties, waaronder blaasontstekingen, nierbeschadiging en urineweginfecties. De behandeling hangt af van de onderliggende oorzaak en kan bestaan uit medicatie, bekkenbodemfysiotherapie, catheterisatie of in ernstige gevallen chirurgie. Het is essentieel om bij aanhoudende problemen met het plassen een arts te raadplegen voor een correcte diagnose en behandeling. Een tijdige diagnose en behandeling zijn van cruciaal belang om ernstige complicaties te voorkomen.