Welke vijf soorten incontinentie zijn er?

Vijf Vormen van Urine-incontinentie: Meer dan alleen ‘lekken’

Urine-incontinentie, het ongewild verlies van urine, is een veelvoorkomend probleem dat een aanzienlijke impact kan hebben op de levenskwaliteit. Het is echter geen uniforme aandoening; er bestaan diverse subtypes, elk met hun eigen oorzaken, symptomen en behandelingen. Hieronder bespreken we vijf belangrijke vormen van urine-incontinentie:

1. Aandrangincontinentie (urge incontinentie): Dit is waarschijnlijk de meest bekende vorm. Bij aandrangincontinentie ervaart men een plotselinge, intense en onbedwingbare drang om te plassen, vaak gevolgd door onvrijwillig urineverlies. De drang is zo sterk dat men het toilet vaak niet op tijd haalt. De oorzaak kan liggen in een overactieve blaas, die onregelmatige spiersamentrekkingen vertoont, of in neurologische aandoeningen.

2. Inspanningsincontinentie (stress incontinentie): Deze vorm wordt gekenmerkt door urineverlies bij inspanning, zoals hoesten, niezen, lachen, tillen of sporten. De drukverhoging in de buikholte tijdens deze activiteiten overwint de sluitspier van de blaas, wat leidt tot urineverlies. Vaak is zwakte van de bekkenbodemspieren de onderliggende oorzaak.

3. Overloopincontinentie: Bij overloopincontinentie is de blaas voortdurend overvol, waardoor er continu kleine hoeveelheden urine lekken. Dit komt doordat de blaas zich niet volledig kan legen, bijvoorbeeld door een verstopping van de urethra (plasbuis) of een zwakke blaasspier. Het is niet zozeer een kwestie van een gebrek aan controle, maar eerder van een mechanisch probleem.

4. Gemengde incontinentie: Zoals de naam al aangeeft, is dit een combinatie van twee of meer vormen van urine-incontinentie. Veel mensen ervaren bijvoorbeeld zowel stress- als aandrangincontinentie. De diagnose en behandeling vereisen dan ook een zorgvuldige evaluatie van alle symptomen.

5. Functionele incontinentie: Hoewel dit niet direct een type incontinentie is zoals de bovenstaande vier, is het wel een belangrijke categorie om te noemen. Bij functionele incontinentie is er geen sprake van een fysieke aandoening van de blaas of sluitspier. In plaats daarvan is het de fysieke of cognitieve beperking van de persoon die verhindert dat hij of zij tijdig het toilet kan bereiken. Dit kan bijvoorbeeld het gevolg zijn van mobiliteitsproblemen, dementie of andere cognitieve beperkingen.

Het is cruciaal om te benadrukken dat zelfdiagnose onmogelijk is. Ervaart u urine-incontinentie, dan is het raadzaam om contact op te nemen met uw huisarts of een uroloog. Zij kunnen de oorzaak van uw klachten vaststellen en een passende behandeling adviseren. Deze behandelingen variëren van bekkenbodemfysiotherapie en medicatie tot chirurgische ingrepen, afhankelijk van de oorzaak en de ernst van de incontinentie.