Wat als je kind 21 wordt?

21 en nog steeds afhankelijk? De onderhoudsplicht na de meerderjarigheid

De 21e verjaardag: een mijlpaal, het einde van de kindertijd, het begin van de volwassenheid. Maar wat als die volwassenheid niet gepaard gaat met financiële zelfstandigheid? De romantische voorstelling van een kind dat op zijn 21ste zelfstandig op eigen benen staat, klopt lang niet altijd met de realiteit. De wettelijke onderhoudsplicht voor kinderen eindigt namelijk niet automatisch op hun 21e verjaardag. Zelfs volwassen kinderen kunnen recht hebben op alimentatie van hun ouders. Maar onder welke voorwaarden?

Het is een misverstand te denken dat het simpelweg bereiken van de meerderjarigheid automatisch het einde betekent van de ouderlijke verantwoordelijkheid op financieel vlak. De wet kijkt namelijk naar de behoeftigheid van het kind, ongeacht de leeftijd. Dit betekent dat als een 21-jarige, ondanks redelijke inspanningen om zichzelf te onderhouden, niet in staat is om in zijn of haar eigen levensonderhoud te voorzien, de ouders wettelijk gezien een bijdrage kunnen worden verplicht.

Deze ‘redelijke inspanningen’ zijn cruciaal. Het simpelweg niet willen werken of een baan weigeren, zal geen recht op alimentatie opleveren. De rechter zal onderzoeken of het kind voldoende moeite heeft gedaan om een baan te vinden, een opleiding te volgen of andere mogelijkheden te benutten om zichzelf te onderhouden. Dit omvat ook het actief zoeken naar werk, het accepteren van passende banen en het nastreven van mogelijkheden tot (bij)scholing of omscholing.

De behoeftigheid wordt vastgesteld aan de hand van diverse factoren, waaronder:

• Inkomen en vermogen: Heeft het kind een inkomen? Beschikt het over spaargeld of andere vermogensbestanddelen?
• Uitgaven: Zijn de uitgaven van het kind redelijk en noodzakelijk?
• Studie: Volgt het kind een opleiding die kans op toekomstige zelfstandigheid biedt?
• Gezondheid: Zijn er gezondheidsproblemen die de mogelijkheid tot werken beperken?

Het is belangrijk te benadrukken dat de onderhoudsplicht geen recht op een luxe levensstijl biedt. De ouders zijn enkel verplicht om bij te dragen aan de noodzakelijke kosten van levensonderhoud. Dit kan variëren van huur en eten tot kleding en medische kosten.

Een rechter zal in iedere individuele situatie beoordelen of er sprake is van behoeftigheid en of de ouders een bijdrage moeten leveren. Dit is een complex proces, dat vaak gepaard gaat met juridisch advies en eventueel een procedure bij de rechter. Open communicatie tussen ouders en kind is daarom essentieel, om conflicten te voorkomen en een eerlijke en duurzame oplossing te vinden.

Kortom, de 21e verjaardag markeert niet automatisch het einde van de ouderlijke verantwoordelijkheid voor het welzijn van het kind. Behoeftigheid blijft de doorslaggevende factor, waarbij de inspanningen van het kind zelf evenzeer van belang zijn. Voor zowel ouders als kinderen is het van groot belang om zich goed te laten informeren over hun rechten en plichten in deze complexe materie.