Heeft het Engels meer woorden dan het Nederlands?

Heeft het Engels werkelijk meer woorden dan het Nederlands? Een kwestie van tellen en context.

De stelling dat het Engels meer woorden heeft dan het Nederlands is wijdverspreid, en vaak wordt dit gepresenteerd als een onomstotelijk feit. Echter, het is complexer dan een simpele woordentelling. Hoewel het Engels inderdaad een enorm vocabulaire bezit, de precieze omvang en de vergelijking met het Nederlands zijn moeilijk te maken en vatbaar voor interpretatie.

Het probleem begint bij de definitie van “woord”. Zijn “run”, “running”, en “ran” drie woorden, of variaties van hetzelfde woord? Wat over samenstellingen als “cloud computing” of “kinderdagverblijf”? Tellen we afkortingen (“bv.”, “etc.”) mee? Deze definities beïnvloeden de uiteindelijke telling drastisch. Woordenboeken zelf verschillen in hun inclusiviteit, waardoor directe vergelijkingen lastig worden. Een Engels woordenboek zal bijvoorbeeld meer technische termen bevatten, weerspiegeld in de technologische voorsprong van Engelstalige landen.

Bovendien verschilt de “levende” woordenschat van de “totale” woordenschat. De levende woordenschat omvat woorden die frequent worden gebruikt in dagelijkse conversatie en geschreven tekst. De totale woordenschat omvat ook archaïsche woorden, technische termen, en neologismen (nieuwgevormde woorden). Een vergelijking tussen de levende woordenschatten van beide talen zou een realistischer beeld geven. Een dergelijke vergelijking is echter nog steeds moeilijk uit te voeren, gegeven het ontbreken van een universeel geaccepteerde methode om dit te meten.

Wat wel duidelijk is, is dat het Engels een grotere variëteit aan woorden heeft, met name op het gebied van specifieke vakterminologie en leenwoorden. Dit verklaart gedeeltelijk het gevoel dat het Engels meer nuances kan uitdrukken. Maar dit betekent niet automatisch dat het Nederlands tekortschiet. Het Nederlands beschikt over een rijke woordenschat die op zijn eigen manier subtiliteiten en precisie kan benadrukken, vaak door middel van samenstellingen en afleidingen die in het Engels niet direct equivalent zijn. Het kan bijvoorbeeld subtiele emotionele nuances overbrengen met behulp van voorvoegsels en achtervoegsels die de Engelse taal minder vaak gebruikt.

Kortom, terwijl een simpele telling van woorden in woordenboeken wellicht een groter aantal voor het Engels zou aantonen, verhult dit de complexiteit van de vraag. De diversiteit en flexibiliteit van beide talen maken een definitieve conclusie moeilijk. In plaats van te focussen op het aantal woorden, is het relevanter om te erkennen dat zowel het Engels als het Nederlands over rijke en expressieve vocabulaires beschikken, ieder met zijn eigen sterke en zwakke punten in termen van expressieve mogelijkheden.